[cd, Pyromane Records/Five Roses]
Sinds 2003 valt uit de Cognac streek naast de drank ook met enige regelmaat te genieten van de muziek van Gâtechien. Dit innovatieve duo brengt dan namelijk hun eerst gelijknamige epee uit. Die wordt opgevolgd door albums met simpelweg de titels 2 (2005) en Trois (2006). Laurent Paradot (bas, zang) en Florian Belaud (drums) doen nooit moeilijk, maar maken met enkel hun bas en drum lekker stevige en dynamische math rock en noise. Ook op hun nieuwe cd met alweer de eenvoudige naam 4 borduren ze hier op creatieve wijze op voort. Zonder ook maar één moment aan hun vrije geluid in te boeten, klinkt alles net wat strakker en beter dan voorheen. Dat heeft vermoedelijk alles te maken met het feit dat ze Ted Niceley (Fugazi, The Dead Milkmen, Jawbox, Noir Désir, Quicksand, Shudder To Thinks) achter de knoppen hebben laten plaats nemen. Voor de rest laveren de twee van acrobatische math rock naar vernietigende noise. De zang loopt daarbij uiteen van fel zingend tot aan prettige gestoord klanken uitstoten. Op een licht verknipte wijze komen ze dan ergens uit tussen Fugazi, Don Caballero, Nomeansno, Karate, Gone Bald, Godheadsilo, Oxbow, Zëro en Ween. Dat is een behoorlijk indrukwekkende lijst referenties, maar de groep weet dan ook op zeer inventieve wijze met minimale middelen een maximaal effect te bereiken. Een effect dat je bloed doet kolken van enthousiasme en energie. Werkelijk alles klopt hier bij elkaar. Hun allerbeste cd tot nu toe. Chapeau!
Luister Online bij Myspace:
Ménage A Trois / Faux Départ
door Jan Willem Broek