[cd, Karisma/Bertus]
Uit Noorwegen komen nogal eens bands die ertoe doen en zeker de plaats Bergen duikt dan nog wel eens op. Onder meer Röyksopp en Kings Of Convenience komen er vandaan. Een band die daar vanaf nu ook in het rijtje thuis hoort is Funin. In 2005 wordt deze formatie al opgericht door Marit Elisabeth Svendsbøe (zang, fluit) en Øyvind Vie Berg (piano, rhodes), dan nog opererend als een elektronisch duo. Door de jaren heen is de groep uitgegroeid tot een achtmansformatie, die naast het eerder genoemde koppel bestaat uit Gaute Stedje (zang, gitaar), Sissel Ørstavik (viool), Audun Berg Selfjord (cello), Edvard Mjanger (bas), Aleksander Tveit (gitaar) en Hans Christian Dalgaard (drums). Zes jaar na oprichting presenteren ze nu eindelijk hun debuut Unsound. Ze brengen een bijzondere mix van elektronische muziek, jazz, folk, post-rock, progressieve rock, wave, industrial en neoklassiek. Ondanks de grootte van de groep weten ze toch een behoorlijk intiem geluid aan de dag te leggen, zij het dat het dikwijls met grote halen en veel details gepaard gaat. De cd opent sterk met de titeltrack, waar zinnenstrelende etherische zang van Marit samengaat met zeer ritmische elektronica en emotionele, mysterieuze post-rock. Duister en toch met een opzwepend optimisme lijkt het credo. Daarbij lijken ze in de opener op een kruising van The Knife, Dirty Projectors en Amiina. De toon is gezet. In het nummer “Everything” dat hierop volgt brengen ze georkestreerde rock waar Gaute de zang in eerste instantie voor zijn rekening neemt. Ze koersen hiermee richting Radiohead, totdat Marit de zang overneemt en de strijkers aanzwellen. In het daarop volgende “Wonderland” komen ze juist ingetogen en jazzy uit de hoek, hoewel het op de achtergrond heftig tekeer gaat, waardoor Anja Garbarek, Gry en Hanne Hukkelberg in het vizier komen. Daarna lijkt de track “Tornado” weer op een bescheiden Björk nummer met bossanova en jazz invloeden. In al die nummers gaan de elektronica lekker te keer, van kale en vette beats tot uptempo drum ‘n’ bass. Sterk punt is ook de afwisselende fraaie zang, die soms zelfs in koorzang overgaat. De cd is door de verbindende melancholische factor en de typische elektronica en orkestraties uiterst consistent geworden. Zo weten ze hun muziek steeds net anders in te kleuren en te rangschikken, met oog voor detail, waardoor het tot het eind toe blijft verrassen. Met name de bijna industriële beats op de achtergrond geven de muziek een eigenzinnige en verrassende sound mee. Andere invloeden die opduiken zijn die van Robert Wyatt, Halves, Caravan, Portishead en Mazzy Star. Het is waanzinnig mooi en tegelijkertijd intrigerend, zelfs in de soms haast kakofonische momenten. Het moge duidelijk zijn dat Unsound een aanrader van jewelste is.
Luister Online bij Myspace:
Unsound / Everything / Tornado / Inch Of Me
door Jan Willem Broek