[cd, FTR]
Er zijn maar weinig artiesten waar ik een haast persoonlijke band mee heb, maar de Franse artiest Frédéric Truong volg ik al bijna 20 jaar op de voet. Hij is een soort soulmate op afstand geworden. Het begint allemaal met zijn neoklassieke en deels industriële project Leitmotiv, waarmee hij tussen 1992 en 2002 cd’s uitbrengt. De muziek van dat project schetst somber, melancholische maar bovenal wonderschone atmosferen vol verdriet en pijn. Hierna gaat hij onder zijn eigen naam verder, waarbij hij zich tot singer-songwriter pur sang ontwikkelt. Een droefgeestige chansonnier die op geheel eigenzinnige wijze invulling geeft aan het genre. Zijn herfstige stem gaat over intieme paden vol new wave, neoklassiek, pop en folk. Doorgaans kun je hem ergens plaatsen Calexico, Dominique A, Françoiz Breut, Yann Tiersen, Tuxedomoon, And Also The Trees, Erik Satie en Sylvain Chauveau. Solo brengt hij al maar liefst 7 studio albums en 1 live cd uit. Drie jaar na zijn vorige studio wapenfeit Vers Le Nouveau Monde komt hij nu eindelijk met zijn achtste studio cd Je Est Un Autre. Frédéric (zang, gitaar, composities, koorzang, synthesizers, piano, melodica) heeft zich zoals vaker versterkt met Geneviève Monségur (viool, koorzang), Christophe Maltin (bas, ritmes) en gasten op zang, gitaar, altviool en drums. Onder de gastzangers ook zijn eigen dochter Sophie Truong, hetgeen het persoonlijke en intieme karakter van zijn muziek nog maar eens onderstreept. Qua instrumentarium is hij hier optimaal, maar ook muzikaal gezien zit er een gerijpt geluid in dat elke gevoelige ziel zal aanspreken. De eerder genoemde referenties staan hier ook fier overeind, maar eigenlijk is Truong een geval apart. Verlies, verdriet, verlangen en geluk omhelzen elkaar in alle tederheid op dit dikwijls adembenemende en kippenvel generende album. De muziek wordt opgebouwd rond de indringende zang, hier ook tot tweemaal toe in het charmant Engels, en akoestische gitaarspel van Truong, dat vervolgens op sepia-achtige wijze ingekleurd wordt met onder meer wonderschone strijkers. Zomerzwoel maar met een desolaat gevoel. We zijn dan lekker aan het nazomeren, de eerste herfstplaat is een feit. Maar het is er wel één van ongekende schoonheid.
Luister/Kijk Online:
Un Nouvel Horizon
door Jan Willem Broek