[cd, Franka De Mille]
Tegenwoordig krijg ik via Myspace nogal eens het dringende verzoek naar een bepaalde band te luisteren. Als het me interessant lijkt, wil ik dat nog wel eens doen. Eigenlijk ben ik gewoon een goed mens. Het is natuurlijk allemaal eigen belang, want je komt zo nog wel eens iets bijzonders tegen. Dat is zeker het geval bij Franka De Mille. Van het één komt het ander en nu heb ik haar debuut cd Bridge The Roads in mijn handen en de muziek op mijn oren. Wat meteen opvalt is het uitstekende geluid en evenzo productie, de goed verzorgde artwork en de vele gasten die eraan mee hebben gewerkt. Opvallend omdat het een geheel in eigen beheer gemaakte en uitgegeven product betreft, maar dus met de kenmerken van een kwaliteitslabel. Gelukkig is de muziek al net van zo’n hoog niveau. Franka, die als kind tussen Canada en het Europese continent pendelt en uiteindelijk in Londen terecht komt, blijkt een begenadigd singer-songwriter. Al haar ervaringen uit haar jeugd, vaak ook veel minder leuke, weet ze om te zetten in wonderschone muziek. Ze heeft alle nummers zelf geschreven en zingt alles op fraaie wijze aan elkaar met haar breekbare, duidelijk gearticuleerde heldere stem. Het merendeel is in het Engels, maar er zit ook een enkel Franstalig stuk tussen. Voor de (strijk)arrangementen en instrumentale invulling maakt ze gebruik maar liefst 9 gasten, die haar muziek prachtig inkleuren met gitaar, piano, keyboards, bas, cello, viool, contrabas, accordeon, drums en bongo’s. De muziek houdt het prettige midden tussen singer-songwritermuziek, folk en klassiek aangedikt met rock-, soul- en jazzelementen. Het voornamelijk akoestische geheel is uiterst melancholisch en gevoelig, zodat het diepe snaren weet te raken. Daarnaast is het gewoonweg bloedstollend mooi. Namen ter vergelijking die me zo te binnen schieten zijn Louisa John-Krol, Natalie Merchant, Loreena McKennit, Fairport Convention, Dirty Three en Sting. Ja en dan kun je enkel concluderen dat je (zelf opgedolven) goud in hand hebt van een nieuwe ster aan het firmament.
Luister:
door Jan Willem Broek