[cd, Miasmah/Baked Goods]
Iedere release op het innovatieve Miasmah label (Encre, Greg Haines, Simon Scott, Elegi, Rafael Anton Irisarri, Kreng, Gultskra Artikler, Jasper TX, Jacaszek) is tot nu toe een schot midden in de roos geweest. Vaak zitten die releases op de rand van neoklassiek waaraan dan experimentele elektronica, samples, ambient of andere klanken worden toegevoegd. En waarom zou de nieuwe naam FNS een mindere cd, de nummer twaalf op het label, voortbrengen? Precies, dat gebeurt dus niet. De Noorse gitarist Fredrik Ness Sevendal, die afgekort schuil gaat achter het project, is voorheen te horen geweest in groepen als Slowburn, DEL, Marmont en Kobi. Op zijn full-length debuut, dat ook FNS heet, tapt hij overigens wel uit een ander vaatje dan de overige releases op Miasmah. Hij creëert gelaagde gitaarmuziek waarbij lagen voortkabbelende (akoestische) gitaar- en xylofoonklanken afgewisseld worden met lagen drones en noisy gitaarambient. Daarmee levert hij diepgaande en bovenal prachtig desolate klanklandschappen op vol elementen van folk, psychedelica, softnoise en drones, die qua sfeer wel helemaal aansluit bij de labelgenoten. De openingstrack “Silence To Say Hello”is redelijk helder van geluid, maar neemt je steeds verder mee in een droefgeestig onderbewuste. Bij mij komen er direct associaties naar boven met de Nieuw-Zeelandse veteraan Roy Montgomery. In “Sappélur” gaat hij met meer noisegeluiden te werk, hoewel de muziek doorwaadbaar blijft. Hier moet ik eerder weer denken aan Sunburned Hand Of The Man, Skullflower en Dead C. Eentje van de buitencategorie is toch wel het hemelse “Wooden Leg”. Deze krijgt door de psychedelische klanken van zowel akoestische, repeterende gitaar als zweverige drones en tevens de spookachtige neuriënde van Inga-Lill Farstad een wonderschoon hypnotiserend karakter. Transcenderende muziek om bij weg te dromen. De track erna “I Think She’s Asleep” bevat psychedelische, dromerige ambient waarin lichte noisegeluiden opkomen en wegebben. Deze sfeer trekt hij door in “Dream” dat begint met achterstevoren gedraaide en mysterieus klinkende stemmen. Dromerige, droefgeestige muziek om in te verdwalen. Tot besluit krijg je het 12 minuten lange “Flaggermusvingers Vift I Dimmet” waar hij zijn meest gruizige en aangrijpende muziek laat horen. Uit alle lagen schreeuwt de wanhoop, die overigens prachtig verpakt is. Naast de genoemde artiesten dienen ook Charalambides, Loren MazzaCane Connors, Xela en Yellow6 ter referentie. De muziek staat verder geheel op zichzelf en is van een unieke schoonheid.
Luister Online:
FNS (album)
door Jan Willem Broek