[digitaal, Fire Temple]
Er zijn altijd weer van die bijzondere artiesten die een geheel eigen weg door het muzikale landschap banen. Eén daarvan is toch zeker de begenadigde, Canadese celliste Christine Hanson, die een behoorlijke hang naar het experiment heeft en de elektronica ook bepaald niet uit de weg gaat. Na haar experimentele neoklassieke werk The Cremation Of Sam McGee (2009), waarop ze met vele klassieke artiesten samenwerkt, duikt ze in 2011 ineens naast Dave Formula (aka David Tomlinson van Magazine en Visage) op. Ze brengen de prachtige cd The Organ Of Corti uit, waarop ze een bevreemdende, toonaangevende en mysterieuze mix van jazz, avant-garde, neoklassiek en dark cabaret ten gehore brengen. Nachtelijke pracht van de buitencategorie.
Nu bundelt ze haar krachten met Don Tyler, die als Phase47 van zich laat horen om het duistere ambientvlak en tevens als technicus te vinden is bij artiesten als James Blunt, KISS, Barenaked Ladies, Cake, New Radicals, Red Hot Chili Peppers, Beck, Elliott Smith, Devo, Love And Rockets, The Pixies, Echo & The Bunnymen, Dead Can Dance, Bow Wow Wow en ga zo maar door. Samen hebben ze de groep Fire Temple in het leven geroepen. Hierbij laat Hanson van zich horen op de cello, maar brengt ze ook haar compositorische krachten. Tyler zorgt daarbij voor de elektronische inbreng.
Dat heeft nu hun debuut Amytis Dawning tot resultaat, die voorlopig enkel in digitale vorm het licht ziet. Ze brengen hierop een emotievol, diepgravend en bovenal contemplatief geheel ten gehore, dat ergens tussen neoklassiek, ambient en experimentele muziek uitkomt. In eerste instantie doet het me aan de meesterwerken van David Darling denken, maar de muziek roept ook zeker associaties op met Richard Skelton, Celer, Max Richter, Julia Kent, Jóhann Jóhannsson en Hildur Guðnadóttir. Elke streek is raak en wordt schitterend ingebed in de ruimtelijke elektronica. Het is zo mooi, dat het haast zeer doet. Sowieso vind ik de cello één van de mooiste instrumenten, maar zoals deze hier gepresenteerd wordt is van een andere orde. Nostalgische muziek ter bezinning en overrompelend genot. De twee artiesten weten elkaar naar een ontzaglijk hoog niveau te drijven met de ultieme droommuziek. Het is mysterieus en adembenemend wat ze hier laten horen. Bijna drie kwartier langen nemen ze je stevig in de houdgreep, om je daarna overrompeld maar tevreden los te laten.
door Jan Willem Broek