[cd, Kranky/Konkurrent]
In 2009 debuteert de academicus Tim Gray, ook bekend als Oneironaut en DJ Tanuki, met zijn project Ethernet. Een ramp om die naam te Googlen natuurlijk. Vindbaar of niet, zijn debuut 144 Pulsations Of Light op het prestigieuze Kranky mag er meer dan wezen. Hij heeft de muziek op zijn cd op een behoorlijk wetenschappelijke wijze benaderd. Hij is op dat moment namelijk met zijn proefschrift bezig waarin hij het gebruik van geluid onderzoekt op controle, genezing en macht. Met die gedachte is hij muziek gaan maken, waarbij hij geluid of specifieker gezegd drone-ambient wil gebruiken om een meditatieve staat op te wekken. Dit doet hij met behulp van een Roland TR-808, waarbij hij allerlei effecten toevoegt aan een diepe pulsatie die hij heeft gegenereerd. Leuk die wetenschap achter de muziek, maar veel belangrijker is dat het ook fraaie, indrukwekkende muziek oplevert die het midden houdt tussen drones, ambient, fluistertechno en kale shoegaze. Dat weet hij wel in een zwoele en tevens onaardse setting te plaatsen, waar het licht niet zal schijnen. Hierna brengt hij nog een cd-r Temples (2010), een cassette/digitale release Into The Woods (2012) en een digitale remix van die laatst genoemde met onder meer loscil aan de mixknoppen.
Maar bijna 3,5 jaar later is dan toch zijn tweede cd Opus 2 een feit geworden. Wat meteen duidelijk wordt is dat hij verder gaat met zijn eerder genoemde wetenschappelijke aanpak, maar dat hij hier nog beter mee uit de voeten kan. Hij start nog op het punt waar hij de vorige keer geëindigd is, namelijk met spacy elektronica en lichte techno, maar gaat daarna de diepte in met zijn muzikale hersengolven. Hij brengt meer gelaagde, gruizige muziek die duisterder is dan voorheen. Deze lijkt je mee te sleuren in een onmetelijke ruimte. Met heerlijke drones en hypnotiserende geluiden brengt hij je in vervoering. Onder de koptelefoon is het effect al helemaal verbluffend en ogenschijnlijk oneindig. De muziek weet tot diep in je hersenpan door te dringen. Eenmaal aangekomen ervaar je de diepe emoties en besef je ook dat de impact van de muziek van Ethernet groter is geworden. De muziek beweegt zich op een meer organische manier voort en houdt het prachtige midden tussen Murcof, The Sight Below, Windy & Carl, Gas en The Field. Het is een warm bubbelbad aan mysterieuze geluiden, maar met een gevaarlijk zuigende draaikolk in het midden. Gray weet je helemaal uit de realiteit te halen en brengt bijna een uur lang overrompelende, gitzwarte pracht.
door Jan Willem Broek