[cd, Off Amsterdam]
“Ensor is ontstaan uit de resten van Pfaff en We Be Naked”, lees ik op de onesheet. Dan moet Bas Jacobs zichzelf bijeen geraapt hebben, want hij is Pfaff. Nu heten zijn laatste Pfaff albums wel I Kill Myself & I Want To Die (2008), If This Is The Last I’ll Do (2007) en Songs They Sing At My Funeral (2006). Deze bezige muzikale rockbij en dichter start ooit bij Seedling, maar neemt na het uiteengaan ervan het alias Pfaff aan (zo klinkt Bas uit de mond van een 80-jarige zonder kunstgebit in, na de zondagochtendborrel). Wars van hypes, want de hype is hijzelf met zijn tegendraadse, pakkende sound. Daarnaast richt hij het That Dam! label annex blad op, kan je hem terugvinden in groepen als The Ik Jan Cremers, We Be Naked en The Teardrops en start hij in 2009 ook nog de winkel slash poppodium, eetzaal, filmzaal en tentoonstellingszaal. Dat is geweest, maar het vat is nog lang niet leeg en loopt weer vol, nu de duigen weer bijeen zijn. Bas (bariton/akoestische/elektrische gitaar, zang) is nu terug met de nieuwe groep Ensor. Naast hem bestaan de overige resten uit ander ex-We Be Naked lid Marcel de Rooij (bas, gitaar), de Française (Em)Manu(elle) Ornon (gitaar, keyboards, zang) van Fusée Dorée en Michiel Verburgh (drums, percussie) die ook wel eens bij Pfaff, The Ik Jan Cremers en zea is gesignaleerd. Op voorhand klinkt het al als een super kliekjesband om van te smullen.
Ze presenteren hun debuut Kicks, dat 9 nummers lang is en 28 minuten breed en opgenomen in Studio De Slapende Hond van Marcel de Rooij. Niet heel lang dus, maar heb je ooit iemand over de Ramones horen zeggen “ja lekkere muziek hoor, maar jammer dat ze hun nummers niet uitwerken tot 5 minuten durende songs”? Precies! De attitude van de Ramones spookt ook wel door de muziek van dit gezelschap, al staan er pardoes ook tracks van 5 en ruim 4 minuten op. Daarnaast lijken ze hun sensor vooral te hebben gericht op de pakkende indierock van de jaren 90, maar dan op hun manier. Je kunt ze gerust het moderne antwoord, of “ensor” zoals de Engelsen dat zo mooi zouden zeggen, op de indierock, alternatieve rock en collegerock van weleer. Ensor wint het echter vaak op inzet en energie. Ze brengen een heerlijke mengelmoes van opzwepende en rustieke liedjes. In twee van de 9 krijgen ze nog prachtige rugdekking van altviolist Gijs Kerkhoven (Showdog) en violiste Susanne Linssen (ex-Seedling, Hospital Bombers, Beginners), wat in het meest serene nummer “A Song To Cut Like A Knife” een bloedstollend mooi resultaat geeft. Maar hard of zacht, de muziek van Ensor weet diepe indruk te maken en de aandacht vast te houden tot de laatste seconde. Het is één van de sensationele klassiekers uit de jaren 90 die nog niet eerder gemaakt is. Denk aan een beklijvende mix van Pavement, Pixies, Nirvana, Hüsker Dü, Dinosaur Jr., Smashing Pumpkins, Pinback en Archers Of Loaf. Ensor kicks ass!
door Jan Willem Broek