[cd, Saint Marie Records/Konkurrent]
Al sinds 2006 geldt het Amerikaanse duo Elika als een nieuwe belofte in de shoegaze wereld. Maar ooit mag je meer dan dat worden vinden zij en ik ook eigenlijk. Nu maken ze prima albums, daar niet van, maar die bereiken steeds maar een klein publiek, terwijl het soort muziek voor vele een genot kan zijn. Ze debuteren met hun gelijknamige cd-r in 2006 op This Quiet Army. Hierop laten ze meteen horen wat ze in huis hebben, namelijk een speelse mix van shoegazermuziek, ambient, spacerock, droompop en IDM. In 2008 volgt dan mijn instapplaat Trying Got Us Nowhere, waarmee de band lijkt te zeggen dat het niets gaat worden wat ze ook proberen met hun muziek. Op de cd met dezelfde ingrediënten als op het debuut is werkelijk niets aan te merken. De genoemde genres dompelen ze onder in heerlijke 4ad-sferen. Het duurt dan 3 jaar eer ze met Snuggle Bunnies komen, waarop de aanpak speelser is en de muziek iets meer richting de pop opschuift. Evagelia Maravelias (zang, synthesizers, drums) en Brian Wenckebach (gitaar, synthesizers, programmering), de twee verantwoordelijken achter deze band, komen nu met hun nieuwe cd Always The Light uitgebracht op het kersverse shoegaze label Saint Marie. Hier zijn ze denk ik helemaal op hun plaats. In ieder geval is het een label dat een breder publiek kan bereiken. Zelf klinken ze ook weer als vanouds en beter dan dat zelfs. De composities die ergens tussen shoegaze, IDM, droompop, wave en ambient uitkomen worden namelijk beter dan ooit tot een afwisselend maar consistent geheel gesmeed. En ze variëren nu op uitgekiende wijze tussen de dromerige muziek en de meer experimentele stuiternummers. Evagelia’s stem steekt mooi helder af tussen de veelal gruizige muziek en houdt het fraaie midden tussen Madonna en Karin Oliver (His Name Is Alive). De atmosfeer is melancholisch en schemerig en doet denken aan muziek op labels Kranky en 4ad versneden met Warp en Morr Music artiesten. Om een idee te krijgen van hun schitterende geluid moet je maar denken aan een gevarieerde kruisbestuiving van Bowery Electric, His Name Is Alive, Cocteau Twins, Slowdive, Ulrich Schnauss, Lali Puna, Styrofoam, Flying Saucer Attack, Portal en Boards Of Canada. Om een indruk van het album te krijgen raad ik aan om eens te beginnen met een track als “No One Gets Lost”. De kwaliteit van Elika druipt daar werkelijk vanaf, wat overigens voor alle 10 de songs geldt. Het beste en mooiste van de groep tot nu toe, waarmee ze de belofte nu toch echt wel eens ingelost hebben.
Luister Online bij Bandcamp:
Always The Light (album)
door Jan Willem Broek