[cd, Constellation/Konkurrent]
Eén van de eerste bands die het Constellation label weer nieuw leven in hebben geblazen, sinds de Godspeed You! Black Emperor leden het label een paar jaar terug minder zijn gaan domineren met hun releases, is het eigenzinnige Elfin Saddle. De groep rond het kunstenaarsduo en levenspartners Emi Honda (zang, ukelele, drums, accordeon, zingende zaag) en Jordan McKenzie (zang, gitaar, accordeon, drums, piano, orgels, percussie, platen, tapes), vernoemd naar hun favoriete paddenstoel, brengt in 2009 namelijk hun tweede cd Ringing For The Begin Again daar uit. Hun eerste Gigantic Mother / Wounded Child verschijnt twee jaar eerder op een ander label (Kill Devil Hills). De band uit Montréal, Emi komt oorspronkelijk uit Japan, weet op organische wijze muziek aan de man te brengen. Ze verwerken dan ook afval en zelfgefabriceerde instrumenten in hun muziek, iets dat ze wellicht aan hun straatmuzikantenbestaan hebben overgehouden naast het feit dat ze tot op de dag van vandaag behoorlijk geëngageerd zijn en derhalve aandacht hebben voor de natuur, het milieu, duurzaamheid en al dat soort zaken. Dat levert bijzondere, soms feeërieke composities op die in de langere iets anders uitpakken dan in de kortere. In de lange nummers gebeurt dat vaak op grootse, gedragen wijze gehuld in melancholische atmosferen. De korte songs, ook geen vrolijke overigens, zijn veel speelser en dikwijls meer opzwepend met grappige geluiden erdoor. Het levert een prachtige hybride van Oost en West op, zij het afkomstig van een andere planeet. Na dit album brengen ze nog de dvd Wurld uit om nu met hun derde cd Devastates op de proppen te komen. Naast Emi en Jordan zijn het Nathan Gage (contrabas, tuba) uit Shapes & Sizes en Kristina Koropecki (cello) die aanschuiven en een aantal gasten met bellen. Hun nieuwe album is naar verluid een hybride tussen een operetteachtige songcycli en organische, tweedehands winkel esthetiek. Nou dan weet je genoeg. Niet? In feite borduren ze voort op de eerder ingeslagen weg, alleen is het geluid nog wat meer uitgekristalliseerd. Alle instrumenten en het gerecyclede afval haken nog beter in elkaar en worden voorzien van prachtige zang en samenzang. Hierbij zingt Emi nog steeds met enige regelmaat in het Japans, maar nu ook wat vaker net als manlief in het Engels. Ze weten hieruit een goed geoliede afvalmachine te fabriceren, die ze ondanks de vele experimenten en rariteiten toch op toegankelijke en veelal pakkende wijze aan de man weten te brengen. Je komt uit tussen sprookjesachtige folk, dark cabaret, luchtige postrock en biologerende avant-garde. Denk aan een milieuvriendelijke kruisbestuiving van Bodies Of Water, Faun Fables, The Unthanks, A Hawk And A Hacksaw, The Dresden Dolls, Bowerbirds, Phew, A Silver Mt Zion en Sodastream. Zoiets dan, want de band heeft eigenlijk gewoon een uniek, magisch geluid.
MP3:
Changing Wind
Kijk/Luister Online bij Vimeo:
The Wind Comes Carry
door Jan Willem Broek