Een ode aan het kind (+ even voorstellen)

Super 8
Op een grijs versleten station worden vijf tienerjongens betoverd door het meest begeerde meisje op het dorp. Het zijn niet zozeer de woorden die hen overtuigen maar die prachtige, tranende ogen. Hier worden meerdere harten voorgoed gestolen. Dan raast er een trein voorbij. De inhoud gevaarlijker dan een volwassen mens, laat staan een kind, ooit zou kunnen bedenken. Dan klinkt daar vanuit het niets: Production Value! Als de eerste meeuw die een vissersboot ziet op een wilde zee.

 Super 8 is de liefdesbaby van J.J. Abrams en Steven Spielberg. Twee zwaargewichten, want zo mogen we ook Abrams inmiddels toch wel noemen, in het science fiction genre. En van beide artiesten liggen de handelsmerken voor het oprapen. Spielberg heeft na E.T,. Close Encounters en War of the Worlds een patent op buitenaardse wezens verdiend. Met Super 8 laat hij dan wel de regie in handen van Abrams, de film ademt duidelijke Spielberg elementen. We zien opnieuw mensen, kinderen zelfs, die in een situatie belanden die oneindig groter is dan zij zich ooit hadden kunnen voorstellen. Het rustige dorpje Lilian wordt opgeschrikt door een treinongeluk dat een enorme ravage achterlaat. Op het moment van het ongeluk is een groep kinderen druk bezig een film op te nemen in het inmiddels tot cultstatus verheven Super 8 formaat. De jonge regisseur Charles Kazmyk, op indrukwekkende wijze vertolkt door de jonge Riley Griffiths, is geobsedeerd met het completeren van zijn eerste zombiefilm. Deze wil hij vervolgens inzenden aan het lokale Super 8 filmfestival. Zijn eindeloze enthousiasme werkt aanstekelijk op zijn vriendengroep. Zo is Joe Lamb, zijn beste vriend en protagonist, van de afdeling costuums en make-up.

Het feit dat het juist een groep kinderen is dat centraal staat is mede wat deze film haar onweerstaanbare aantrekkingskracht geeft. In de stijl van Rob Reiner’s Stand By Me kijken we naar prachtige herkenbare dialogen en situaties. Gekibbel over de onbelangrijke zaken van het leven, stopwoordjes en onschuldige pesterijen, het zou in War of the Worlds niet hebben gewerkt. Net als in Stand by Me hebben de jongens een missie en net als in Reiner’s film is het uiteindelijk niet het doel, maar de weg die de jongens af moeten leggen om hun doel te bereiken, wat de film zijn charme geeft. Zo is Kazmyk er zeker van wat zijn film nodig heeft om een succes te worden: productiewaarde en een vrouw. Wat precies de toegevoegde waarde is van een vrouw beseft hij zelf ook niet, maar zijn boek leert hem dat het zijn stoere hoofdpersonage een extra reden om te bestaan geeft. Het is werkelijk een genot om te kijken naar de groep kinderen die eigenlijk nooit echt beseffen hoe gevaarlijk hun situatie is.

Buiten dit overduidelijke Spielberg element is ook de stempel van J.J. Abrams (Lost, Cloverfield) duidelijk te herkennen in Super 8. Het ongeluk en de bizarre gebeurtenissen die het dorpje Lillian in hun grip nemen zijn omhuld een wolk van mysterie, dat langzaam maar zeker wordt onthuld. Opnieuw is de overheid erbij betrokken, en opnieuw zijn ze grof in de fout gegaan. Het beest dat ontsnapt na het trein ongeluk krijgen we zelden goed te zien. Soms een arm, soms een been, dan weer out of focus of in een plas water. Het mysterie laat je op het puntje van je stoel.

Super 8 is een prachtig geschoten film. De avondshots staan bol van prachtige blauwtinten terwijl de shots overdag gehuld zijn in een geelachtige vloed. De locaties geven de film een vintage stempel. De jaren 60 woonkamers en de kleding dragen ook flink bij aan de geweldige sfeer. De prominente aanwezigheid van verouderde filmformaten, walkie talkies en walkmans geven de kijker bijna het verlangen de eerste de beste tijdmachine in te stappen en terug te reizen naar 1967. Daarnaast maken de SFX van Super 8 een visueel fantastische film. Het treinongeluk is een van de meest indrukwekkende scènes die ik dit jaar heb gezien.  

Daarnaast wordt de film gedragen op de schouders van de jonge acteurs die de hoofdrollen op zich nemen. Joel Courtney, die we op termijn zullen terugzien als Tom Sawyer, is overtuigend als de hoofdpersonage. Hij is de meeste normale in een groep sullige tieners. Bij een gebrek aan betere helden staat hij op om het meisje te redden. Het meisje wordt in dit geval gespeeld door Elle Fanning. Zij zet wellicht nog de meest indrukwekkende acteerprestatie neer als ze het begeerde en weinig begrepen object dat de levens van de tienerjongens betreedt.

En zo is Super 8 ook heel erg een film over kinderen die volwassen worden. Niet alleen de schok die de toetreding van Fanning in de groep teweeg brengt, maar vooral de uitdagingen waar zij voor komen te staan belichamen hun eerste stappen richting de volwassenheid. Opeens draait het leven niet meer om hetgeen zich in de persoonlijke gedachtewereld afspeelt. Opeens moeten er prioriteiten worden gesteld en verantwoordelijkheden worden genomen.

In feite is Super 8 een film die ons alles te bieden heeft. Het bevat genoeg spektakel en mysterie om aan de buis gekluisterd te blijven, maar tegelijkertijd zorgen de frisse dialogen voor genoeg humor om toch over de gehele linie een feelgood sfeer vast te houden. De film is visueel onweerstaanbaar en biedt ons een blik op wat wellicht de sterren van morgen zijn in het dynamische Hollywood landschap. De grootste verdienste van Super 8 is misschien nog wel dat het voor elk wat wils heeft, maar toch niet voelt als een typische Hollywood blockbuster.

 

Mijn naam is Dennis Eichhorn en per heden ben ook ik Subjectivist! Ik ben een groot filmliefhebber en wil dan ook vooral daar over schrijven, maar ik luister ook veel teveel muziek dus verwacht ook album recensies.

Comments

comments

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.