[cd, Type/Boomkat/Konkurrent]
In 2005 zetten de Noren Erik Skodvin en Otto Totland met de cd Pale Ravine van hun project Deaf Center de toon voor de desolate en mysterieuze combinatie van neoklassieke muziek met soundscapes. Het is een album dat nog steeds door echoot en wat regelmatig ter referentie wordt aangevoerd. De status van een klassieker heeft het inmiddels allang verdiend. Dat het daarna lang stil blijft doet haast vermoeden dat het over en uit is met deze samenwerking. Het zou ook niet heel vreemd zijn gezien de activiteiten van de beide heren. Erik (voorheen ook in Xhale en Solitaire Albread) runt het Miasmah label en laat daarnaast onder zijn eigen naam dan wel als Svarte Greiner regelmatig van zich horen met gitzwarte muziek. Otto laat zich ook niet onbetuigd met zijn neoklassieke ambient band Nest. Toch, hoe goed ook alle nevenprojecten zijn, blijft het een soort ontrafeling van wat hetgeen ze samen kunnen doen. Deaf Center is licht en donker tegelijkertijd, die een spannend duel uitvechten. Ik heb dan na zes jaar wachten ook reikhalzend uitgekeken naar de nieuwe cd Owl Splinters. En deze valt gelukkig niet tegen. Het is namelijk niet een herhaling van zetten geworden, maar een uitvergroting van het contrast tussen beide heren. Skodvin brengt zijn gitzwarte klanklandschappen en Totland (ook een naam om vrolijk van te worden) zijn neoklassieke stukken. De ene keer voeren de duistere soundscapes meer de boventoon, op andere momenten hoor je enkel een verwaterde piano van Totland aangevuld met wat kraakjes en natuurgeluiden of een eenzaam brommende cello van Skodvin. De heren brengen de rest met tapes, computers, bas, drones en elektronica tot stand. Het is een verbluffende caleidoscoop van filmische, spookachtige, bloedstollende, diepgravende, duistere, angstaanjagende en biologerende momenten. De muziek weet je altijd bij de keel te grijpen en dikwijls te ontroeren. Je kunt stellen dat het nieuwe geluid van de heren robuuster en contrastrijker is geworden, wat overigens niet beter of slechter is dan voorheen. Maar het feit dat ze zich na zes jaar hebben weten te vernieuwen zonder aan impact in te boeten of zonder op en top Deaf Center te zijn is bijzonder prettig te noemen. Ook hun tweede album is daarmee een machtig, mooi en meeslepend meesterwerk geworden.
Luister Online:
Owl Splinters (album)
door Jan Willem Broek