1 oktober, 20.45 uur, 19 graden Celsius. Ik loop langs de Maas in de richting waar volgens de gegevens Landbouwbelang moet liggen. Een binnenvaartschip ligt aan de kade, schaars verlicht. Het is de enige verlichting in een straal van 100 meter. Waar is dat Landbouwbelang eigenlijk? Een verlaten gebouw, half vervallen, geen licht. De parkeerplaats ernaast kenmerkt zich door leegte. Niemand te zien. Zit ik goed?
Er komt plots iemand aangefietst, een jongeman. Ik spreek hem aan, vraag waar Landbouwbelang eigenlijk zit. Ik sta ervoor, zegt hij. Het blijkt het half vervallen, verlaten gebouw te zijn, met een trapje aan de zijkant dat naar iets dat lijkt op een deur leidt. Maar alles zit dicht, en alles blijft donker. De jongeman begint een gesprekje met me. Ja, hij komt regelmatig bij Landbouwbelang, maar vanavond niet; hij komt gewoon een even jointje roken aan de Maaskade, zegt hij met Duitse tongval. Hij studeert aan de University College, is bijna klaar en schrijft zijn thesis over de therapievorm van de Theatre of the Oppressed van Augusto Boal. Interessant allemaal, en hij vertelt vriendelijk en uitgebreid. Ik hoef nauwelijks wat te zeggen – niet erg, ik ben moe – en een kwartier verstrijkt behoorlijk snel. Dan gaat de deur toch open en schud ik de jongeman de hand – hij heet Sanjeev, een vloeiend Nederlands sprekende Duitse Indiër.
En ik was al bang te laat te komen. Het zal de “wens-vader-gedachte” cyclus zijn, ik wil graag dat bands op tijd beginnen, want zoals gezegd: ik ben moe. Twee jonge zoontjes hebben doet slechte dingen met het uithoudingsvermogen tijdens een avond bandjes kijken. Landbouwbelang blijkt een fijne undergroundhal – type verlaten kantoor gekruist met oude fabriekshal – en is in vrijzinnige no-butget kunst/cultuur stijl ingericht. Oude bankstellen staan her en der, een podium met pilaren van oude tv’s. Er hangt een zeer fijne, ontspannen sfeer, en dj Mike Kramer van (h)ear Experimental Audio Research vult de lege ruimte met donkere elektronica, obscure hiphop en industriële dubstep. Perfect gekozen voor de setting, en het sluit ook heel goed aan bij Necro Deathmort dat mijn heenreis (en later ook terugreis) van de soundtrack voorzag.
Ondertussen blijkt het 22.00 uur geweest. Allemaal niet erg als je niet moe bent, en als je je niet hebt ingesteld op op tijd beginnende concerten. Gelukkig begint even later Dead Neanderthals, het Nijmeegse saxofoon-drums grindcorejazznoise duo. De drums klinken lomp en hard, en de baritonsax maakt toevoeging van gitaar of bas overbodig; zeker door toevoeging van enkele effecten en drones. Technisch kan er van alles gezegd over vooral de drums, maar dat maakt niets uit: intens, heftig, energiek tot 666e macht. Nummers van nauwelijks een minuut, soms zelfs maar enkele seconden. Een even simpele als effectieve achtergrond van felle spots die de band de letterlijk laat stralen. Na een kwartier – veel langer zal het niet zijn – is de koek op, en heb ik een geweldig concert gezien; en met mij de andere 100 mensen. Het vooruitzicht dat ze het voorprogramma van Shining gaan doen in Nijmegen is zeer fijn!
Maar ik was dus moe. En dan word ik een ouwe zeikerd. To my defense: het lag niet helemaal aan mij. MoHa! op plaat is nooit echt aangekomen, hoewel het op papier gewoon moet kloppen: Noors, hard, avantgarde. Maar nee. De afstandelijke houding van de band werkt vanavond evenmin mee als mijn rug. Vervolgens begint een spervuur aan auditieve en visuele prikkels. Een stroboscoop gericht op het publiek, idem dito wat betreft zeer felle spots, absurde mitrailleurdrums gekoppeld aan digitale noise en samples, vrijwel melodieloze gitaarnoise. Het lijkt allemaal te bestaan uit texturen zonder al teveel dynamiek en helemaal zonder duidelijke melodie. Het is indrukwekkend maar het valt niet goed bij me. De combinatie lage rugpijn, vermoeidheid, snoeiharde avantgarde en een overdonderende, voor een epilepticus hoogst ongezonde lichtshow is teveel van het goede. Na een klein half uur houd ik het voor gezien, murw gebeukt en visueel overprikkeld. Jammer, want de setting was perfect en Dead Neanderthal indrukwekkend. En helemaal jammer dat ik Boutros Bubba moet gaan missen. De gedachte aan alweer een niet al te lange nacht is echter doorslaggevend. En Necro Deathmort verwelkomt me met open armen voor de terugweg.
(Bas Ickenroth)