[cd, Melodic/Konkurrent]
Vorig jaar verschijnt het geweldige tweede album Wild Go van het zeskoppige collectief Dark Dark Dark uit Minneapolis, dat aan deze kant van de oceaan de epee Bright Bright Bright erbij gestoken krijgt. De groep rond de oorstrelende en innemende zangeres Nona Marie Invie richt de band al in 2006 op met Marshall LaCount (banjo, piano, klarinet, zang), die tot ergens in 2011 ook haar levensgezel is. In 2008 debuteren ze met The Snow Magic, wat ook al een niet mis te verstane plaat is. Je begrijpt, de verwachtingen zijn torenhoog bij deze nieuwe cd Who Needs Who. Maar alsof het de gewoonste zaak van de wereld is, klinkt ook deze meteen fantastisch. Nona, die tevens te horen is op de accordeon en de veel aanwezige piano, wordt hier naast Marshall LaCount (banjo, piano, klarinet, zang) vergezeld door 4 andere muzikanten op accordeon, piano, trompet, cello, gitaar, bas en percussie. Allen dragen hun steentje bij aan de koorzang, die meermaals voor schitterende, kippenvel opwekkende harmonieën zorgt. Nona zelf zit met haar prachtige stem ergens tussen Stevie Nicks (Fleetwood Mac), Dawn McCarthy (Faun Fables), Shara Worden (My Brightest Diamond) en Hope Sandoval in. Ze bezit een galm en een snik in haar zang, die je genadeloos grijpt. En als dat niet voldoende is, dan pakt het koor je wel in; of de muziek natuurlijk. De pianogestuurde muziek van de groep komt op caleidoscopische wijze ergens tussen kamermuziek, folk, dark cabaret, new weird America, pop, New Orleans jazz en tevens zigeunermuziek uit. Ondanks de omvang van de groep produceren ze een redelijk ingetogen geluid. De muziek is lekker dromerig, nachtelijk en ditmaal nog meer droefgeestig dan voorheen, wat wellicht door de eerder genoemde relatiebreuk komt (wat ook de albumtitel een andere lading geeft). En je mag mensen geen ellende toewensen, maar als het zulke prachtmuziek oplevert ga je bijna foute dingen denken. Toch is deze dynamische muziek allesbehalve om terneergeslagen van te geraken. Het bezit wel een zekere frivoliteit die zorgt dat je de moed erin houdt. Nee, dit is gewoon intens genieten van persoonlijke, ijzersterk uitgevoerde liedjes die wisselend doen denken aan Lost In The Trees, Other Lives, Timber Timbre, Beirut, Laura Marling, Tarnation en Bodies Of Water. Het is allemaal ook nog eens in een mysterieus 4ad-sfeertje gehuld, waardoor de ongelooflijke schoonheid hier nog een licht duister randje krijgt. Groots!
door Jan Willem Broek