[cd, Karaoke Kalk/Konkurrent]
Na 2002 lijkt frontman Chris Hooson van Dakota Suite zijn melancholische muziek aan de wilgen te hebben gehangen. Vijf jaar stilte, van de toch al verstilde band, wordt dan in 2007 doorbroken met de cd Waiting For The Dawn To Crawl Through. Een meer dan aangename comeback. Net als de cd’s ervoor bestaat deze weer uit droefgeestige stukken, waarin klassiek, postrock en filmmuziek hand in hand gaan. Cd-titels als Alone With Everybody, The Way I Am Sick en This River Only Brings Poison zijn veelzeggend voor de stemming van de muziek. De discografie van de band kan je in feite in tweeën delen, aan de ene kant de meer songgerichte en aan de andere kant de instrumentale, filmische en meer klassieke platen. Nu is er eindelijk hun negende album The End Of Trying, een volledig instrumentaal werk. Eén waarbij drie piano’s en één cello de dienst uitmaken, naast enkele veldopnames en een handvol effecten. Naast Chris zijn het David Buxton en Colin Dunkley die de toetsen beroeren. Voor de cello hebben Chris en de zijnen niemand minder dan cellolegende David Darling weten te regelen. Darling heeft zich bekwaamd in solowerken vol uiterst melancholische, desolate cellostukken, die vaak op het ECM label zijn beland. De ware melancholicus zou (behalve al zijn werken) zeker Journal October (1980), Cycles (1982), Cello (1992), Dark Wood (1995) en zijn albums met Ketil Bjørnstad eens moeten proberen. Eigenlijk is David al jaren de evenknie van de Dakota Suite. Samen blijken hun krachten op magische wijze tot gigantische hoogten te stijgen. De muziek is filmisch en spreekt zozeer tot de verbeelding dat de atmosfeer meer met zich meebrengt dan je enkel van piano- en celloklanken zou kunnen verwachten. De pianoklanken vormen de spiegel voor de zwart-witte wereld waarnaar de mannen van Dakota Suite lijken te kijken en de cello lijkt dit alles te onderstrepen en in in banen te leiden. Chris heeft een tijd in Groningen gewoond, waardoor er zo maar en titel als “Een Langzaam Lekkende Wond” op kan staan. Toch geven ze met hun gezonde cynisme op prachtige, droefgeestige, ontroerende en vooral tedere wijze kleur aan onze grauwe wereld. Leegte, pijn, verlies en eenzaamheid hebben hun monumentale soundtrack gekregen. Het is onzinnig nu al over jaarlijstjes te beginnen, maar als schoonheid zich zo puur en overweldigend aanbiedt lijkt het haast onvermijdelijk. Een tot tranen roerend, tijdloos meesterwerk!
Luister Online:
The End Of Trying(klik op de albumhoes op de homepage en vervolgens op de nummers)
door Jan Willem Broek