[cd, Coptic Cat/Konkurrent]
De tekst achterop de cd Aleph At Hallucinatory Mountain van Current 93 doet vermoeden dat ik de nieuwe U2 of iets dergelijks in handen heb gekregen. Op belerende toon wordt gezegd dat ik geen cd’s moet verkopen en dat ze hem op elk moment terug kunnen vragen. Soit, zeg ik dan nog. Lijkt me gezellig een keer iemand van Southern of Revolver op bezoek te krijgen. Daarna doen ze er nog een schepje bovenop. Als ik de cd download of verkoop of brand, dan ga ik naar de hel. Huh?! En ze besluiten met de krachtige woorden: “Burn this cd and BURN!”. Begint tot overmaat van ramp de cd in het eerste nummer ook nog eens met een kinderstem die me verteld dat dit een “promotional cd” is en dat ik deze niet mag reproduceren omdat ik anders in het hellevuur terecht kom. Nou ik heb toch verdomd veel zin om deze cd te recenseren. Maar door het niet te doen raak ik, als ik al iemand raak, de verkeerde mensen. De fijne mensen van de Konkurrent bijvoorbeeld, die ik een plek in de hemel gun. Of Current 93 zelf, die volgens mij vooral echte fans achter zich hebben staan, en die zelf allang een pact met de duivel hebben gesloten.
Goed, Current 93 heeft dus na 3 jaar, na het sublieme Black Ships Ate The Sky album en aanverwante bij-releases, eindelijk een nieuwe cd. Current 93 is al lange tijd niet meer zo gevaarlijk als in de beginjaren. De muziek valt nu ergens tussen folk en avant-garde. De net genoemde cd is zelfs redelijk toegankelijk te noemen en barst van de bekende gastzangers (van Antony tot Will Oldham). De stem van David Tibet, de Brit achter Current 93 die eigenlijk David Michael Bunting heet, is nog wel eens punt van discussie. Ik houd er wel van, hij doet me altijd denken aan Edward Ka-Spel, maar een release kan er wel mee staan of vallen voor anderen. Op Aleph At Hallucinatory Mountain klinkt de muziek weer meer obscuur en is in de opener zelfs behoorlijk hard, waarmee Tibet teruggrijpt naar de jaren 80. Er doet ook weer een imponerend leger aan gastmuzikanten mee. James Blackshaw (gitaar, piano), William Breeze (elektrische viool, sampler), Ossian Brown van Coil en Cyclobe (sythesizer, orgel, elektronica), John Contreras (cello, synthesizer), Baby Dee (piano, Hammond orgel), Andria Degens van Panteleimon (zang), pornoster Sasha Grey (zang), Nurse With Wound-lid Andrew Liles (elektronica, gitaar), Alex Neilson van Red Krayola, Trembling Bells en Bonnie "Prince" Billy (drums), Rickie Lee Jones (zang), Alice en Henry Rousham (zang), Steven Stapleton van Nurse With Wound (elktronica), Matt Sweeney van onder andere Zwan, Neil Diamond, Superwolf en ZZ Top (gitaar, zang), Andrew W.K. (bas, piano, zang) en Keith Wood uit Hush Arbor (gitaren, bas) maken deel uit van de sterrenparade. Ik wil ze graag noemen, omdat het aangeeft wat voor een keur aan ijzersterke muzikanten om Tibet hangen. Zelf prevelt hij zijn teksten en speelt de zogeheten July Gorgon gitaar. Tibet legt een apocalyptisch geluid aan de dag. Hij maakt hier mengsels met verschillende inhoud die bestaan uit de elementen metal, industrial, drones, (neo)folk, post-rock, experimentele muziek en avant-garde and psychedelica. Het resultaat is zowel angstaanjagend en ongrijpbaar als overdonderend en bloedstollend mooi. Dat laatste geldt met name in de metalstukken waar de cello aanzet, maar ook in de hypnotiserende rustige stukken waar overigens ook vaak strijkers en daarnaast piano ingezet worden. Tibet vindt weer een prettige balans tussen genialiteit en krankzinnigheid en doet dat op uiterst originele wijze. Current 93 als vehikel voor zijn ideeën blijkt nog steeds gerechtvaardigd, want het levert relevante muziek op die een enorme indruk achterlaat.
Op het eind hoor ik wederom die irritante kinderstem melden dat het een promo is. Verduveld nog aan toe! Weg betovering. Ik BRAND van woede!
Luister Online bij Myspace:
Invocation Of Almost
door Jan Willem Broek