[cd, Cabin Music]
Het Amsterdamse Clemm, het project van en rond Willem Janssen, debuteert op grootse wijze in 2007 met de superplaat Consider The Lilies. Hierop wordt gevarieerde en beklijvende elektronische muziek gepresenteerd die vol zit met elementen van singer-songwritermuziek, idm, glitch, jazz, lichte experimenten, filmmuziek, postrock, wave en pop. Hij maakt daarbij gebruik van een indrukwekkende lijst aan nationale en internationale gastmuzikanten. Bij Willem is daarna enkel de behoefte ontstaan om het dichter bij hemzelf te houden en het kleinschaliger aan te pakken. Dan ben je of oerstom na zo’n succesformule zoals op de vorige cd of gewoonweg supergetalenteerd en vol zelfvertrouwen en goede ideeën. Gelukkig is dat laatst genoemde bij Willem het geval. Hij verwoordt wat hij wil eigenlijk goed in het tweede nummer van de cd,“Abstraction”, waar hij rapt: “It’s time to do this by myself, Well it’s alright, I need no help” en even verder “It’s time for somethin’, time for somethin’ different”. En iets anders en meer persoonlijks krijg je ook, hoewel de mooie rode draad die op de vorige cd van Willem zelf afkomstig is, ook hier weer mooi uit de verf komt. Dat houdt wederom een pakkende, elektronische mix produceert waarin stijlen uiteenlopend van wave, singer-songwritermuziek en indiepop tot jazz, idm, postrock en elektropop terug komen. In twee tracks laat hij nu ook een lichte rap horen, hetgeen op natuurlijke wijze aansluit bij de muziek. Het geluid is wat frivoler, vrijer, zonder dat de prachtige melancholie verloren gaat. Willem werkt nu intensiever samen met zanger/gitarist Tom van Nuenen en ook het sfeervolle trompetspel van Milan Mes is weer regelmatig aanwezig, maar de rest is voornamelijk van zijn hand. Opvallend naast de stemmige zang en de lichte raps zijn de zware bassen, de wavegitaren, de Notwist-achtige elektronica en de trip/hip hop elementen. Je kunt het geluid ergens plaatsen tussen Styrofoam, New Order, Red House Painters, Piano Magic, Tarwater, The Notwist en Alias. Net als het eerste album staan er weer een aantal bloedmooie songs op, zij het dat Far From Arcadia nog constanter op een hoog niveau zit. Wellicht komt dat ook door de persoonlijkere, intiemere touch waardoor alles nog meer indruk maakt. De hobbel van de moeilijke tweede plaat is op meer dan succesvolle wijze genomen. Clemm levert weer een cd af waarmee we eenzame nachten, herfst en winter op aangename wijze kunnen trotseren. Prachtig!
Luister Online:
Far From Arcadia
door Jan Willem Broek