[cd, Conspiracy/Konkurrent]
Motorpsycho verhoudt zich tot de Noorse buitencategorie als Circle tot de Finse, zij het dat de Finnen nog een slag meer onvoorspelbaar zijn. Van beide bands die ik koester is mijn startpunt 1994, waarbij Circle dan hun eerste album Meronia het licht laat zien. De eerste vijf albums zijn nog redelijk consistent en opereren in de experimentele, met samples gelardeerde post-rockhoek. Daarna gaan de Finnen op uiterst onvoorspelbare wijze heel veel kanten op. Bij een nieuw album is het telkens de vraag wat ze nu voor je in petto hebben. Keiharde hardrock, totaal psychisch gestoorde noise, krautrock, avant-rock, sfeervolle soundscapes of toch metal met krijsvocalen? Je weet het niet, behalve dat ze je telkens op ieder werk op onaardse en meestal prettige maar nooit eenvoudige wijze totaal weten te verrassen. Ook hun live albums mag je gewoon tot nieuw werk rekenen, omdat het iets totaal anders is dan ze op hun studioplaten maken. Daarmee komen ze in totaal ergens op 30 werken, hetgeen behoorlijk productief en indrukwekkend is. Op het vorig jaar uitgebrachte Rautatie presenteren ze zich ineens weer als een punkachtige hardrockband met metaluitstapjes. Nu is de drijvende kracht achter de band, Ektro labelbaas, Ektroverde en tevens Pharaoh Overlord lid Jussi Lehtisalo (bas, zang) samen met Mika Rättö (keyboards, zang), Julius Jääskeläinen (gitaar), Janne Westerlund (gitaar), Tomi Leppänen (drums) en Pekka Jääskeläinen (gitaar) terug voor hun volgende kunststukje. De cd (en gelimiteerde lp) Infektio ziet er met die hoes vervaarlijk uit. Met het volume laag schuif ik het cd-tje behoedzaam in de cd-speler. En ondanks het kleine gitaarleger dat de groep rijk is, klinkt het allemaal behoorlijk rustig in de 15 minuten durende openingstrack. Ze serveren hier een bevreemdende psychedelische mix van ambient, wave en met krautrock geïnfecteerde drones. Sowieso in geïnfecteerd wel een toepasselijke term voor de groep die met van alles komt en van alles door elkaar presenteert; geïnfecteerde rock. Na de opener gaan ze over op psychedelische krautrock met buitenissige haast sjamanistische vocalen, die meer weg hebben van het produceren van klanken dan woorden. Ondertussen zit hun muziek alweer diep onder je huid en weet je dat het volgende luisteravontuur is begonnen. Nog een nummer verder wordt de stemming al wat grimmiger. Dezelfde ingrediënten maar alles net een tandje duisterder, inclusief de vocalen die nu meer tot een soort gegrom is overgegaan. In het vierde nummer is de lucht weer iets geklaard en brengen ze wereldse percussie met grillige elektronica en psychedelische elementen. Het nummer erna ligt hier in het verlengde van, al wordt het wereldse aspect weer verruild voor meer concrete rock. In al die composities is de inbreng van de gitaar steeds weer anders. De cd besluit met een rustiek nummer vol psychedelische ambient. Geen nummer is gewoon, er gebeurt altijd iets spannends en onverwachts. En eigenlijk zijn hier ook geen referenties voorhanden. Circle is z’n eigen instituut geworden. Circle weet na bijna 20 jaar nog steeds aangenaam te verrassen en dat is een groot goed. Geweldig nieuw album van een evenzo band!
door Jan Willem Broek