[cd, Kranky/Konkurrent]
2011 is een uitstekend wijnjaar voor Stars Of The Lid-liefhebbers. Niet alleen laat kopman Adam Bryanbaum Wiltzie van zich horen in de groep Sleepingdog (met Chantal Acda), maar komt hij ook met het verbluffende A Winged Victory For The Sullen (met Dustin O'Halloran) op de proppen. Daarnaast produceert hij de eerste cd No. 1 van zijn ex-vrouw Christina Vantzou, uitgebracht op het voortreffelijke Kranky label. Deze brengt in 2004 samen met Wiltzie het gelijknamige album van hun groep The Dead Texan uit. Verder heeft Vantzou nog even deel uitgemaakt van Sparklehorse. In eigen beheer geeft ze na haar debuut nog de cd (plus dvd) No. 1 Remixes uit, waarop fraaie remixen van onder meer loscil, Koen Holtkamp, ISAN, Dustin O’Halloran en Robert Lippok te vinden zijn. De eersteling van deze Amerikaanse kunstenares, muzikante, componiste en Universitair Docent mag er dan ook wezen. De composities erop zijn vooral opgebouwd rond haar synthesizerpartijen, samplekunsten en stem. De stem is overigens ingezet als instrument en dikwijls niet als dusdanig te herkennen, maar het geeft het geheel duidelijk wel dat menselijke aspect mee met de onderliggende fluisteringen en subtiele oeh’s en aah’s. De rest van haar composities laat ze inkleuren door het zogeheten Magik*Magik Orchestra, dat bestaat uit zeven muzikanten op cello, viool, altviool, Franse hoorn, klarinet en fluit plus enkele zangeressen. Het is subtiel, breekbaar, wonderschoon, veelal onaards en grenst aam het denkbeeldige. De muziek houdt het prachtige en mysterieuze midden tussen ambient, neoklassiek en elektronische symfonieën. Een adembenemende schoonheid.
Lastig te overtreffen dan wel evenaren, maar inmiddels heeft ze ondanks haar baan op de Universiteit gewerkt aan een opvolger. Deze is zojuist verschenen en draagt simpelweg de titel No. 2. Wederom geproduceerd door Wiltzie en uitgebracht op het prestigieuze Kranky label. Ze gaat eigenlijk op dezelfde wijze te werk als op haar debuut, want ze componeert de stukken en brengt de synthesizerpartijen. Daarna schakelt ze Minna Choi van de Magik*Magik Orchestra in om de boel te arrangeren. Een 18-koppig leger aan muzikanten zorgt voor de verdere inkleuring met fagot, cello, klarinet, basklarinet, fluit, hoorn, hobo, trompet, elektrische contrabassen, drones, effecten, violen, altviolen en zang. Het resultaat is totaal overdonderend. Hoewel in de basis de composities een elektronisch ambientachtig geluid hebben, zorgen de klassieke instrumenten en de spaarzame etherische stemmen voor de warme inbedding van dat alles. Hiermee komt haar werk ergens uit op een spannende mix van ambient, lichte experimenten en neoklassiek, dat zich als een zinnenstrelende symfonie ontvouwt. Ze is gewoon een nog betere componiste geworden. Je kan de muziek ergens plaatsen tussen Arvo Pärt, Olan Mill en Stars Of The Lid. Na de bijna 35 minuten vol hemelse pracht blijf je met knikkende knieën en een brok in je keel achter. Subliem!
door Jan Willem Broek