[cd, Radio Khartoum]
De naam Cavil zie ik al jaren op diverse compilaties voorbij komen. De eerste keer, weet ik nu van de bio, moet al in 1998 geweest zijn op de Vespertine compilatie An Evening In The Company Of The Vespertine. Iedereen die dat label kent, weet dat de muziek van Cavil niet van de vrolijke maar melancholische soort zal zijn. Het soloproject van de Britse (Leeds) muzikant Gareth Cavill (inderdaad met dubbel l), brengt in 2002 het stemmige debuut met de cynische titel Laughing In The Morning uit. Nu, acht jaar later, komt er los van diverse compilatiebijdragen en een gastoptreden bij Laudanum eindelijk nieuw werk van zijn hand. Zijn tweede album Mares’ Tails staat vol met eigen geschreven en gespeelde nummers, hetgeen ook past bij de desolate sfeer. Met zijn getourmenteerde zang en akoestische gitaar legt hij de basis voor zijn droefgeestige sound die ergens tussen folk en singer-songwritermuziek uitkomt. Het lijkt allemaal recht uit het hart te komen, waardoor de muziek een behoorlijke impact heeft. Hij leukt het geheel her en der op met piano, klokkenspel, drums, strijkers en een enkele noisy gitaargeluid. Zijn muziek buigt soms op subtiele wijze af richting de jazz, filmmuziek, wave en indierock. Maar voor het grootste deel is gewoonweg genieten van en wegdromen op deze nachtelijke, sfeervolle en vooral breekbare en ingetogen pracht vol akoestische songs met uit het leven gegrepen teksten. Denk ter referentie aan At Swim Two Birds, Montgolfier Brothers, Mark Kozelek, Hood, Dakota Suite, David Sylvian en een akoestische Tindersticks. Een wonderschone baken van rust in deze hectische tijd. Een overpeinsplaatje.
Luister Online:
Mares’ Tail (album)
door Jan Willem Broek