We schrijven 11 november als ik per toeval stuit op het B-wave festival in het Limburgse Heusden-Zolder. Tot mijn grote vreugde zie ik dat Carbon Based Lifeforms (CBL) hier op 18 november als headliner op het festival staat. CBL op een klein halfuurtje rijden, daar moet ik bij zijn.
Het B-wave festival, inmiddels de 5e editie, is een festival dat zich inzet om synthesizermuziek en dan met name ambient en spacemusic te promoten in België. In 2015 stond bijvoorbeeld ook Robert Rich op het podium. Op 18 november trok ik dus richting cultureel centrum “de Muze” waar het festival plaatsvond. Helaas kwam ik daar iets later dan gepland toe. Ik had de mannen van CBL gecontacteerd of ik ze zou mogen interviewen, maar daar was geen tijd meer voor. Een interview via skype en/of social media volgt, net als een bespreking van hun nieuwe album Derelicts.
Terug naar het festival, in eerste instantie liep ik een carnavalsbal binnen: mannen met carnavalssteek en behoorlijk afgetrainde bierbuiken bekeken mij daar raar, ja, wie staat hier nou voor aap !? Snel dan toch maar even opgezocht of ik me ergens vergist zou hebben en of ik verkeerd zat? Nee, oef, gelukkig heeft het gebouw nog een ingang aan de voorkant, de hoofdingang. Toen ik de trappen op ging zag ik al een podium vol knopjesbakken staan, dus ik zat wel degelijk juist. De foyer was behoorlijk leeg, op de mensen achter verschillende cd-kraampjes na. Iedereen zat in de theaterzaal te luisteren naar het optreden van BK&S waar ik enkel een paar korte vlagen van meegekregen heb, maar niet getreurd, ik kom voor CBL en die ga ik zeker zien. Na even rond gekeken te hebben, wat te drinken en een beetje wachten gingen de deuren van de theaterzaal open.
De set-up op het podium was sobertjes, een controller- of desktopworkstation een laptop en ik zie ook een begeerlijk zilverkleurig bakje staan: een Roland TB303 berucht vanwege de acid bassen, één van de soundbepalende machines voor CBL, die hun muziek zelf omschrijft als acid-ambient. Ze zijn hiermee eigenlijk de enige, er wordt wel acid geïnjecteerde ambient gemaakt, maar geen enkele act die ik ken omschrijft hun muziek als acid ambient. De set wordt rustig opgestart, mooie atmosferische tonen fijne melodieën en uiteraard acidbleeps. Subtiel bouwen ze op naar een eerste breakbeat die zo tegen het einde van de eerste track erin komt en de hoofden her en der doet mee deinen. Ook de mannen op het podium doen rustig met hun hoofd op en neer en naast de concentratie op hun gezichten zie je ook het speelgenot en gevoel waarmee ze het het geluid laag na laag opbouwen en kneden.
Ondanks de mooie achtergrondprojectie van vooral natuurfragmenten en macro-opnames merk ik dat ik regelmatig de ogen sluit om helemaal mee te gaan in de flow. Mooie momenten waren toen nummers als “Interloper” en ”Supersede” werden onthaald op gejuich uit het publiek, wat de mannen op het podium zeker wisten te waarderen. Het was een prachtige ervaring met een perfecte geluidskwaliteit waardoor de gelaagde muziek je echt omgaf, we zaten als het ware “in” de muziek.
De bis: “Photoshynthesis” die door het publiek word herkent word als de kenmerkende sample “what about the forest ?” klinkt kan op gejuich rekenen. Klinkt ook heerlijk in een iets aangepaste live versie. Vernieuwend is het al lang niet meer, mainstream zal het nooit worden, maar wat CBL doet doen ze als geen ander en ik heb er enorm van genoten.