[10”+cd, Bird]
Laat ik meteen met de deur in huis vallen: het Eindhovense Bird is één van de allermooiste melancholische folkbands die Nederlands rijk is. En ik durf zelfs te beweren dat ze zelfs tot ver buiten de landgrenzen op het hoogste niveau mee kunnen draaien. Tijdloze prachtmuziek, waarover gewoon eens niet te twisten valt. Mijn eerste kennismaking is in 2008 via de verzamel-cd Lomechanik Luisterclub (klik op de link om deze release te downloaden) op het fijn- en eigenzinnige Lomechanik label. Hierop presenteren ze 3 songs, waaronder ook het hartverscheurende en bovenal bloedmooie nummer “False”. Een nummer dat nu nog nahamert. Een nummer dat ik met velen, via compilaties en dergelijke, heb gedeeld. Daarna ben ik ze even uit het oog verloren, maar ben nu weer helemaal bij. In 2009 debuteren ze met de in eigen beheer uitgebrachte 10” Before We Go, waarop ook “False” een plek heeft gekregen. Op dit album lossen ze alle verwachtingen gewoon dik in. Het mooiste is bijna nog de eenvoud van de liedjes, want de basis bestaat veelal uit innemende zang, akoestische gitaar, bas en viool dan wel cello. Meer is ook niet nodig om te overtuigen en diepe snaren te raken. De groep voorheen Bardt geheten bestaat uit Bardt van der Dennen (zang, gitaar), Janne-Wieke Mansens (viool, cello, zang) en Jak Peters (bas, keyboards, zang). Als ze in Duitsland zijn willen ze nog wel eens met Sascha Schmitt (accordeon, klokkenspel) als kwartet opereren. Hierna volgt in hetzelfde jaar de wederom in eigen beheer uitgebrachte cd Nmbr2, waarop ze gewoon doorgaan met het fabriceren van bloedstollend mooie, tijdloze en bovenal diep ontroerende singer-songwritermuziek. Ze larderen hun songs ook vaker met subtiel elektronisch elementen, die sfeerverhogend werken. Nu is er hun derde in eigen beheer uitgebrachte 10”+cd Arjenballet. Zoals gebruikelijk duurt het geheel niet veel langer dan 25 minuten, maar de impact is die van een emotionele fragmentatiebom. Ze lijken, wellicht rekening houdend met het seizoen, een nog meer herfstig geluid aan de dag te leggen. De nostalgische, tijdloze zang van Bardt vormen met zijn evenzo akoestische gitaarspel, de droefgeestige viool- en cellopartijen van Janne en het meeslepende basspel en subtiele toetswerk en experimenten van Jak weer voor een hoop adembenemende muziek vol kippenvelmomenten. Ook de stemmige achtergrondzang van Janne en Jak doen je het haardvuur alleen maar meer oplaaien. De kale, eenvoudige songs komen aan als fluwelen mokerslagen. Denk aan het mooist denkbare midden van Lambchop, Timesbold, Al Stewart, Nick Drake, Boduf Songs en Sodastream en je hebt deze vogel gevangen. Muziek om heerlijk bij weg te dromen, te mijmeren, dingen te overdenken of gewoonweg enorm van te genieten. Het is eigenlijk niet te bevatten dat dit trio alles in eigen beheer doet of moet doen (het kan een bewuste keuze zijn natuurlijk). Dit is zonder twijfel één van de meest pure en wonderschone albums vol tijdloze klassieker die ik in tijden gehoord heb. Subliem!
door Jan Willem Broek