[cd, Thrill Jockey/Konkurrent]
De kerkuil gaat ’s nachts op zoek naar voedsel, vooral naar kleine knaagdieren, waarbij deze hiervoor boven de grond het landschap verkent. Een dergelijk gevoel bekruipt me ook altijd bij de muziek van Barn Owl. Ze maken drones, maar drones vol bijzondere elementen en gedreven door een nieuwsgierige honger. Een honger naar het avontuur, het experiment, de verkenning en emoties. Sinds 2007 weet het duo Evan Carminiti (gitaar, stem, orgel) en Jon Porras (gitaren, piano, synthesizers, keyboards) op te vallen binnen het wereldje van de drones, door zo eigengereid te werk te gaan en tevens zoveel emotie in hun werk te leggen. Ze hebben diverse media uitgebracht via labels als Not Not Fun, Foxglove, Root Strata, Important en uiteindelijk Thrill Jockey. Beide houden er samen dan wel los van elkaar nog projecten als Gärden Söund, Higuma, Hanging Thief en Elm op na. Een bijzonder inspirerend als mede creatief stimulerend duo met hoge productie en kwaliteit kan je gerust stellen. Nu zijn ze na hun Barn Owl & The Infinite String Ensemble terug met hun volgende album Lost In The Glare, ofwel verdwaald in de schittering. Met zo’n titel ben ik op voorhand als verkocht, zeker bij Barn Owl. Hoewel de schittering wel in de duisternis plaatsvindt. Het duo is hier in topvorm en brengt ijzingwekkende composities die bestaan uit een wisselende mengelmoes van akoestische klanken en drones. Ze nemen je mee op een nachtelijke en imaginaire vlucht vol dromen, landelijke excursies en duistere filmische elementen. Ze verkennen hemel en aarde. Grof gezegd loopt hun muziek uiteen van Earth tot Ennio Morricone. Daarbij voegen ze nog de door de woestijn aangevreten muziek van Lanterna en Scenic, de desolate klanklandschappen van Roy Montgomery, de dissonante gitaarexploitaties van Tone, de aangrijpende emotionele muziek van Richard Skelton en de experimenten van Charalambides en Tarentel toe aan hun fraaie geluid. De muziek is gewichtig, hypnotiserend en van een verslavende traagheid. Hiermee delen ze ondertussen wel mokerslagen uit die er toe doen. Het is zo overdonderend mooi dat het haast toegankelijk wordt, maar daarvoor blijft het natuurlijk eigenlijk te sinister en experimenteel. Maar zelden werden experimenten zo wonderschoon aan de man gebracht.
Luister Online:
Lost In The Glare (albumsnippers)
door Jan Willem Broek