Bal der Verstrooiing 07/2019 week 18
Tussen alle politieke propaganda door (hier in Vlaanderen is het volop verkiezingscampagne) even een ander geluid, een geluid wat ons geen valse beloften geeft en gebakken lucht verkoopt. Weer een aantal dansbare composities om even de dag de dag te laten en lekker te gaan…
ARTIST: Stripper
TITLE: Stripper Trilogy “Consciousness Proliferation” (2017) “The Strike Team” (2018) “Personal Nightmares”(2019)
LABEL: Sleeve
CATALOGUE NO: SLEEVE01,02 & 03
Een trilogie die meerdere jaren beslaat, 3 jaar wel te verstaan met in elk jaar een ep. De persoon die achter de naam Stripper schuil gaat daarover levert het wereld wijde web, nog de bij geleverde pers informatie geen informatie. En dan het label, een relatief jong label met 3 releases tot nu toe, en jawel dat zij de ep’s waaruit deze trilogie bestaat. Het label Sleeve richt zich op muziek in “the 125 tot135 bpm” range, dus geen heel snelle tracks, maar daarbuiten zegt deze snelheid niet zoveel over de muziek die je mag verwachten. Gelukkig levert de pers info wel informatie waar het label vandaan komt: Pittsburgh. De “In the Machine Age” familie uit Pittsburgh, een groep labels die staan voor vooral house en tech-house en techno releases van onder andere Santiago Salazar en Shawn Rudiman. Dat zegt al iets meer natuurlijk.
De 3 strippers releases staan ook vol met meeslepende techno, heel gevarieerde techno dat wel. Van breakbeat techno over pompende 4 to the floor naar melodieuze tech-house. Consciousness Proliferation de titeltrack van de eerste ep is een melodieuze breakbeat track met warme zonnige strings. De Exal remix van deze track tapt uit een heel ander vaatje, minimaal een pompend met een ritmisch gefilterde string, helemaal anders als het origineel. Ook de 3e track op deze ep kiest voor een pompende beat met een opgefokte “melodie” hier overheen, een gejaagde track die de vaart er in houd op de dansvloer. Afsluiter Panamax is een percussieve track die wederom een gejaagd gevoel geeft zonder dat het “pompt”. Dan nemen we een sprong in de tijd naar de tweede release in deze trilogie de Strike Team ep. Titeltrack “Strike Team” is een stevige acid track met atypische percussie, acid zonder te kiezen voor de platgetreden paden in het genre. Culture Vulture is weer een heel anders track, het doet mij een beetje denken aan de berlijnse Drum&Bass van Samurai Records die ik eerder dit jaar besproken heb in deze rubriek. Sfeervolle spannende geluiden en een heerlijk hoekige hakkelende beat en percussie. “the Devils Purse” is een opgefokte tech-house stamper van formaat. De Afsluiter van deze ep “Savage Past” is een percussieve sfeervolle techno track waarin heel effectief gebruik gemaakt wordt van de dynamiek in de mix. Met het laatste deel van deze trilogie zijn we terug in 2019 beland. Titeltrack “Personal Nightmares” is een stemmige pompende en toch ingehouden acid-techno track, opnieuw acid zonder te vervallen in clichés. De Farron Remix van deze track is een opgefokte pompende track, met een verassende break op 4 en halve minuut. Track 3 op de ep “No Vision” is opnieuw een stuk meer ingehouden, met een rammelende percussie en een sfeervolle soundscape er overheen. “Clandestiene” sluit deze laatste plaat uit de drieluik af, een epische techno track met een heerlijke massieve string die de track draagt. Een waardige afsluiter… Ik ben benieuwd of er nog meer releases op Sleeve gaan uit komen, de toekomst zal het ons leren.
ARTIST: Victor Santana
TITLE: System Restart EP
LABEL: EPMMusic
CATALOGUE NO: EPM74
DJ/Producer en performer Victor Santana maakt zijn debuut op EPM music met deze System restart Ep. Santana is al sinds de late jaren 90 actief in de techno wereld en heeft zijn strepen el verdiend met releases die door de internationale techno community goed onthaald werden. In zijn producties vertrekt Santana meestal vanuit hardware, hij is een jazz liefhebber en zegt dat hij net als de jazz muzikant met zijn instrument een “band” heeft met zijn synths en andere hardware. Tijdens zijn live perfomances staat Santana dan ook steevast met zijn hardware op het podium in plaats van te kiezen voor een (veel handzamere) digitale setup met pc en controllers. Ook werkt hij met Jazzy neven project the Victor Santana Quartet live graag met Blazers en een toetsenist. Santana is een echte pleitbezorger van het analoge, hij brengt zijn muziek dan ook bij voorkeur uit op fysieke media, maar hij heeft geen vooroordeel tegen het digitale, deze release is dan voor zo ver ik weet momenteel enkel digitaal gereleased.
Nu de muziek dan, het tempo ligt redelijk hoog deze release, zonder dat de release heel hard is, stemmige uptempo techno voor de dansbeentjes zou ik het noemen. Opener “All Stereo Line” is een pompende filter techno track met straight forward en no nonsense filterwerk dat je de track in trekt, en een zalige break die je doet gaan. De tweede track is ook uptempo maar meer beukend dan pompend met opnieuw een lekkere gefilterde groove die hier en daar wat meer los mag gaan. Zo komen we op een stevig tempo aan bij de derde track van deze viertracker: “The Fucking Clown Stinks” in dit nummer pompt de beat weer meer. Dan belanden we bij de laatste track “My Siberian Husky” een kale beukende track die de invloed van de Detroit Techno op Santana’s producties eer aan doet. Niks mis mee deze release.
ARTIST: The Exaltics
TITLE: II Worlds
LABEL: Clone Westcoast
CATALOGUE NO: CWCS014LP
Ik heb nooit onder stoelen of banken gestoken dat ik een zwak heb voor electro, lekkere strakke beats brommende bassen en zo electronisch dat je denkt dat robots de muziek gemaakt hebben. Ik ben dan ook zeer blij dat ik deze release mag bespreken, uitgebracht op Clone Westcoast, een electro op electro gefocust sub label van Clone records uit het door mij zo geliefde Rotterdam.
Dit is de derde release van Exaltics op Clone Westcoats en het betreft een album met maar liefst 13 tracks die garant staan voor 48 minuten machine funk. Opener “the Arival” is een atmosferisch soundscape dat de toon goed neer zet voor wat er gaat volgen. “Fallen Star” en “Tunnel Chase” tappen een beetje uit het zelfde vaatje uptempo electro met sferische ietwat sinistere strings op de achtergrond, en toch hebben ze beide wel een eigen sfeer. The others is op een wat mee Hip Hop beats gestoeld en hobbelt op een brommende bas voort over een creepy atmosfeer. “One” is een wat tragere track overgoten met een wat kille sinistere ruimte soundtrack. “Symbionts Came Through The Green Lights” is een duisterder track met een viezige overstuurde kick, lekker langzaam en dreigend zuigt deze track je mee in de donkere oneindigheid van de ruimte. “Missing Places” is een minimale sfeervolle track met een in de electro eerder. “439” is een trage meer atmosferische track met een grimmig randje. Het is alsof de track je mee neemt op een claustrofobische reis is je eigen hoofd. De opslepende felle sound van “The Hunt Is On” wekt ons daarna uit onze waas en zet ons weer op scherp, whats in a name ..? “8000 Miles High” is een laidback meer IDM-electro track met een warme pad en hemelse hoge noten, even een andere sfeer dan de tot nu toe meer grimmige tracks op dit album. “Another World Underneath” gaat door in dit Elan met een wamere meer ontspannen sound. “Day by Day” is een kort intermezzo dat de relaxtere warmere sound nog even volhoud. Het album sluit af met weer een felle uptempo electro kraker, die ons de dansvloer op jaagt, opgefokt en opvallend weer met een four to the floor kick. Kortom een afwisselend album dat veel verschillende kanten van electro laat zien.