[cd, Morr Music/Konkurrent]
De Oostenrijkse elektronicaspecialist Bernard Fleischmann (ook in Duo505, The Year Of, Villalog), B. Fleischmann voor ingewijden, komt doorgaans met speelse en uiterst eigenzinnige idm, waarin ook invloeden uit de pop-, klassieke en experimentele muziek doorsijpelen. Dat is al sinds zijn debuut met de veelzeggende titel Pop Loops For Breakfast uit 1999. Door de jaren verdwijnt het abstracte geluid meer naar de achtergrond en komen de popinvloeden naar boven drijven; dat is al helemaal het geval bij zijn andere projecten. Ook verandert hij langzaam van een puur instrumentale artiest in een meer singer-songwritergericht artiest. Het leuke is dat hij zijn elektronica nog steeds als handelsmerk inzet, waardoor alle albums toch met elkaar verbonden zijn. Niet alles dat hij aanraakt verandert overigens in goud, maar het merendeel van zijn werken is van hoog niveau en barstensvol ideeën. De laatste paar jaren lijkt hij vooral zijn recept aan te scherpen en niet meer de grote lijnen te wijzigen. Daar maakt hij vorig jaar met de live dubbel cd for M/ Mikro_kosmos een uitzondering op, want hij brengt op de eerste schijf een prachtig stemmig, bijna neoklassiek eerbetoon aan Mark Linkous van Sparklehorse, die maart 2010 zichzelf van het leven heeft beroofd. Fleischmann brengt zelf elektronica, gitaar en omnichord en wordt door 3 muzikanten bijgestaan op lap-steel, gitaar, bas, elektronica, viool en cello. Dat levert een overweldigend en meeslepend werk van 47 minuten op, soms van een pijnlijke scherpte maar meestal van een zachte melancholie. Op de tweede schijf brengt hij die heerlijke elektronica met speelse beats, hetgeen hij het patent op lijkt te hebben. Nu is hij terug met de cd I’m Not Ready For The Grave Yet, waar hij ondanks dat hij pas 37 is, lijkt af te stevenen op een midlife crisis; hoewel het grafkistje op de hoes er vrolijk uitziet. Misschien doelt hij dan eerder op het feit dat zijn ideeën nog steeds springlevend zijn? De teksten suggereren overigens wel dat hij worstelt met de grote vragen des levens. De muziek vindt misschien nog het meest aansluiting bij zijn cd Angst Is Not A Weltanschauung! uit 2008. Ook hier gaat hij namelijk meer de singer-songwriterkant op, met dat verschil dat Fleischmann nu alles zelf zingt, er überhaupt meer gezongen wordt en hij muzikaal nog een stap verder is gegaan. Zijn elektronische ritmes zijn wulpser en meer pakkend geworden. Hij koppelt zijn singer-songwriter- aan zijn elektronicakunsten en combineert dat op speelse wijze met elementen uit de jazz, postrock, klassiek, pop en idm. De ene keer roffelen de elektronische beats spetterend van zijn hand en op het moment erna komt er weer een prachtig lied te voorschijn met herkenbare songstructuren of juist weer een song met krautrockachtige synthesizerpartijen. Fleischmann weet een mooi midden te vinden tussen The Notwist, Styrofoam, Ms. John Soda, Isan, Tarwater, Tied+Tickled Trio, Kraftwerk en Smog. Allemaal verschillende disciplines harmonieus naast elkaar met als gemene deler die overheerlijke melancholie. Dit is absoluut zijn mooiste cd tot nu toe geworden.
Luister Online:
I’m Not Ready For The Grave Yet
door Jan Willem Broek