[cd, Constellation/Konkurrent]
In 2011 is de Canadese Jean-Sébastien Truchy (bas, synthesizer, zang, elektronica) na zijn avontuur met het geweldige Fly Pan Am op zoek naar nieuwe bandleden om muziek te maken. Hij heeft daarnaast overigens ook acte de présence gegeven in Set Fire To Flames, Molasses, Red Mass, Wisigoth en nog wat kleinere projecten. Na zijn zoektocht zijn het Sébastien Fournier (gitaar, zang) uit Panopticon Eyelids, Éric Gingras (gitaar, zang) uit Fly Pan Am plus Pas Chic Chic en Nasir Hasan (drums, zang), die samen met hem de band met de lekker bekkende naam Avec Le Soleil Sortant De Sa Bouche formeren, dat iets als “met de zon die uit zijn bakkes komt” betekent.
Op hun debuut Zubberdust! mogen ze ook nog eens rekenen op acht gasten die de zang en elektronica voor hun rekening nemen. De cd is in 4 stukken gedeeld, uitgespreid over 10 nummers.
De eerste vier zijn getiteld “Face A L’Instant” en daarmee schieten ze met het korte eerste deel flink uit de startblokken. Een geweldige, fragmentarische gitaarmuur wordt opgetrokken. Deze gaat vervolgens vlekkeloos over in het meer krautrock- en funkachtige deel 2, alwaar de synthesizers welig tieren naast de psychedelische gitaren, volle bassen en de motorik van de drums. Na de helft hiervan komt er krachtige, woordloze koorzang, die indruk weet te maken. Dan neemt in het derde deel de zang toe en wordt er, zij het repetitief, meer met woorden gezongen. Op het moment dat de uithalen langer worden komt de koorzang erbij om tot slot weer met de gitaarmuren van deel één te komen en met waanzinnige noise eindigen. Het is bij de strotgrijpend goed. Tot slot is er dan nog een vierde deel vol krautrock, psychedelica uit de synthesizer en weer die koorzang. Er is dan al zoveel gebeurd en dan ben pas ruim 18 minuten onderweg met muziek die het bevreemdende midden houdt tussen Pinback, Neu, Sonic Youth, Jean-Michel Jarre, Philip Glass en Silver Mt. Zion.
Hierna volgt “Déjà, Hier…”, in feite een soort intermezzo van 4 minuten waarin ze flink experimenteren. Het is een mengelmoes van samples, elektronische klanken en veldopnames, die klinken als een drukbezochte buitensessie van Set Fire To Flames. Het zorgt in elk geval even voor een bezinnend moment rust.
Dan start het tweede vierluik van ruim 19 minuten “Super Pastiche Fantastique / New Sun”. Daar ontpopt de groep zich als een krautrock variant op de Talking Heads, waarbij ook Circle, Can, The Ex en Wildbirds & Peacedrums de revue lijken passeren. Ze brengen alles behoorlijk uptempo en met een lekker avant-gardistische doch exotische swing. Ruimtelijke muziek maar dan behoorlijk hard, freaky en psychedelisch met uitzinnige zang. Ook hier weten ze een diepe indruk te maken. Anders dan het voorgaande maar er toch volledig op aansluitend.
Tot besluit krijg je nog de track “A Partir De Dorénavant”, waarin ze in 3,5 minuut een opname van een feest lijken te presenteren, dat langzaam overgaat in een op de jaren 60 geënte psychedelisch stuk. De afterparty van een 45 minuten durend spektakel.
Truchy en de zijnen leveren hier een volslagen unicum af, dat zowel zinnenprikkelend en intrigerend is als opwindend, afwisselend en totaal geflipt. Een magistraal luisteravontuur!
door Jan Willem Broek