[cd, Little Crackd Rabbit]
Het Britse Little Red Rabbit is al jaren leverancier van de betere darkpop-, folk- en postrockartiesten, waarvan Last Harbour, Fuzzy Lights, Anna Kashfi en Samson & Delilah overtuigende voorbeelden zijn. Soms komen er dan dingen op je pad, die niet aansluiten op de visie van het label maar wel de moeite waard zijn. Dan begin je een sublabel. Vorig jaar gaan ze dan ook van start met Little Crackd Rabbit, waarop ze meer ruimte willen geven aan dark ambient, experimenten en improvisaties, ofwel muziek van de buitencategorie. Op sterke wijze trappen ze af met de eigenzinnige über-remixers BLK w/BEAR, die hier ijzersterke remixen en herbewerkingen brengen van het laatste Last Harbour album. Ze plaatsen de muziek in een totaal ander licht en dat levert een weergaloos, bevreemdend, meeslepend en bovenal uniek album op, waar geen stempel op past. Een droomstart ook van Little Crackd Rabbit! De tweede release op het label is afkomstig van A.R.C. Soundtracks. Dit gezelschap bestaat in eerste instantie uit de Last Harbour-oprichters Kevin Craig (stem, zang, orgel, elektronica) en David Harmes (gitaar, loops, bas, orgel) en Marc Rahr, die dikwijls met Last Harbour meespeelt. Ze beginnen met niets, zelfs bijna geen ideeën. Gewoon 3 mensen met apparatuur in 1 ruimte, maar wel die elkaar door en door kennen en al 15 jaar met elkaar muziek maken. Helaas overlijdt Marc in 2012, die niet alleen een goede vriend is van de twee anderen, maar ook een inspirator. De wapenfeiten van de groep blijven beperkt tot remixen van Last Harbour, Fuzzy Lights en Aidan Baker w/Jessica Bailiff.
Toch hebben ze de krachten nu gebundeld om een heel album te produceren, dat put uit het materiaal van de afgelopen jaren. De cd met de toepasselijke titel Archive: Volume One is vanaf de eerst seconde spannend. De basis van hun muziek bestaat uit ijle orgel- en gitaardrones. Hier gieten ze allerhande geluiden, experimenten, waterige pianoklanken, tribale percussie, landerige lap steelstukken en bovenal de filmische spoken word en heel soms indringende zang van Craig. In zijn spoken word stukken doet hij me wisselend denken aan de vergelijkbare stukken van Telstar Ponies, Piano Magic en Michael Gira. Als hij echt gaat zingen komt het weer akelig dichtbij het geweldige Last Harbour. De muziek is andere koek, want die gaat op improvisatorische, experimentele en soms ook psychedelische wijze alle kanten uit. Soms raken ze de zijlijnen van de post-rock aan, maar meestal brengen ze diepgravende, tot de verbeelding sprekende en bovenal ruw geschetste klanklandschappen waar het heerlijk toeven is. Wandelen tussen een gevarieerd palet van Labradford, Pink Floyd, Throbbing Gristle, The Haxan Cloak, Arab Strap, Human Greed, Set Fire To Flames en Fiend in een door David Lynch bedachte setting. Van kippenvelopwekkende pracht tot echt bij de keel grijpende momenten. Drie kwartier lang weten ze je volledig in de houdgreep te nemen. Een meeslepende en spannende beauty tot op de laatste seconde.
door Jan Willem Broek