Antoine Beuger – The Extradition Ensemble – Now is the moment to learn hope (A New Wave Of Jazz)
Op 18 en 19 oktober vindt er in De Singer in Rijkevorsel een 2-daags festival plaats georganiseerd door het label A New Wave Of Jazz van Dirk Serries. Om dit te vieren komen er maar liefst zeven nieuwe albums uit op zijn label die tijdens het festival worden gepresenteerd. Ik ga vier van deze albums bespreken en vandaag in deze review de laatste.
Vorige week schreef ik al over Antoine Beuger & Dante Boon hun release “Traces Of Eternity: of what is yet to be”, en nu volgt de tweede CD met werk van Antoine Beuger, ditmaal uitgevoerd door The Extradition Ensemble, op A New Wave Of Jazz.
Het werk op “Now is the moment to learn hope” is een heel ander werk dan de voorganger. Nog steeds is de muziek minimaal, maar er is veel minder stilte en door het rijkere instrumentarium (wat voor Beuger toch minder voor de hand liggend is, waar hij meestal voor solo en duo instrumentatie schrijft) krijg je echt een heel ander soort compositie te horen.
Het eerste wat mij opviel bij deze CD is dat het geluid heel erg past bij de titel (die me doet denken aan Godspeed You! Black Emperor), ik krijg namelijk door de gespeelde noten een heel positief gevoel en warm gevoel. Vooral de klassieke gitaar en harp dragen hieraan bij. Het lukt Beuger en het uit het uitvoerende ensemble ook echt om dat gevoel naar voren te brengen, zonder het minimalistische en verstilde uit het oog te verliezen.
Het tweede wat mij opviel was hoe bekend het geluid eigenlijk overkomt. Iedereen die in het eerste decennium van deze eeuw artiesten zoals Tape, Minimo, Taylor Deupree en bij behorende labels zoals Häpna, 12K, Room40 en Apestaartje, en meer recent Hibernate en Home Normal volgde, zal het geluid zeer duidelijk herkennen.
Echter hier krijg je er geen electronica en effecten bij, maar is alles wat je hoort volledig uit akoestische instrumenten (en een elektrische gitaar) gehaald. Daarnaast hoor je de omgevingsgeluiden rondom de plek waar het is opgenomen duidelijk terug. Dit draagt alleen maar bij aan het ambient gevoel, en nog meer dan voorgenoemde artiesten in een natuurlijke, organische vorm.
Het geheel, ook door de langzame ontwikkeling in de compositie, is wat mij betreft net iets spannender en past daarmee toch weer goed binnen de traditie van Wandelweiser (waar Beuger een van de grondleggers van is).
Van alle werken die ik van Beuger in de kast heb staan hoort dit toch wel tot zijn meer toegankelijke werk. En is daarom een goede instap voor mensen die al interesse hadden in de semi-akoestische ambient geluiden zoals de bovengenoemde artiesten maar die wel behoefte hebben aan een nieuwe ontdekking. Deze CD komt dan ook echt als aanrader.
Het is meer dan 45 minuten lang genieten van de mooie geluiden, die je als een warme deken kunt omslaan en je fijn bij kunt wegdromen. Dromen over een hoopvolle toekomst.