[cd, Important Records]
Het Japanse collectief Anoice laat 6 jaar geleden op indrukwekkende wijze van zich horen met hun album Remmings. Hierop klinken ze grof gezegd als een Rachel’s met rockpotenties en elektronische elementen. Hierna lijkt het voor het Westen stil rond de band, maar er verschijnen in 2008 wel degelijk nog de twee albums Out Of Season en Ruined-Hotel Sessions op het Japanse label Ricco. Daarnaast houden met name bandleden Takahiro Kido ((Wurlitzer) piano, gitaar, orgel, klokkenspel) en Yuki Murata (piano, synthesizer, orgel) er soloprojecten en tevens bands als RiLF, cru en mokyow op na, al dan niet aangevuld met de overige Anoice leden, waar ook met enige regelmaat albums van verschijnen. Deze bewegen zich allemaal op fraaie wijze rond het elektronische en post-rock spectrum. Wat dat betreft is Anoice net zo’n moederband als Godspeed You! Black Emperor. Muzikaal gezien zijn de raakvlakken tussen beide minder groot. Het debuut van Anoice is nog wel een mix van heftige postrock tracks en elektronische rustpunten. De albums erna richten ze zich meer op minimal music. Nu zijn ze terug met hun vierde cd The Black Rain, de minst vrolijke titel en evenzo muziek. Naast Takahiro en Yuki zijn ook Utaka Fujiwara (altviool, Wurlitzer piano), Takahiro Matsue (bas, tenorsax) en Tadashi Yoshikawa (drums, percussie, Theremin) weer van de partij. Gitarist Taku Tanioka is er ditmaal niet bij. Wel van de partij zijn 3 gastmuzikanten op viool, harp en zang. Zoals uit de line-up al een beetje blijkt draaien nu de composities meer en meer rond de strijkers en pianopartijen. Ze brengen dan ook hartverscheurende neoklassieke stukken, die tegen de post-rock aanleunen. Dat wisselen ze af met uiterst rustieke, haast serene stukken vol intieme pianomuziek met subtiele elektronica, die het midden houden tussen minimal music en ambient. Gedurende de hele cd weten ze de spanning goed op te bouwen, om bij vlagen hun overrompelende schoonheid prijs te geven. Alleen in de één na laatste track “Finale” barst het één keer echt los. Hier is net als in de opener “Self-Portrait” een soort klaagzang te horen, de rest van het album is op een sample na instrumentaal. De muziek op deze nieuwe cd is hun reactie op de tsunami in Japan een jaar geleden. Uit hun muziek spreekt dan ook duisternis, verdriet en verlies veroorzaakt door de ramp, maar daarnaast gloort er ook hoop aan de horizon. Nummers als “Colder Than Thermite”, “Ripple”, “Drops” en “Finale” zijn van een aangrijpende schoonheid en misschien ook wel vervuld van wanhoop en woede, waarvan de tranen in je ogen springen en die je meermaals naar adem doen happen. De andere tracks lijken nummers ter overpeinzing. Het is een meer dan imponerend eerbetoon geworden.
MP3’s:
Ripple
Drops
Luister Online bij Soundcloud:
The Black Rain (albumsamples)
Luister/Kijk Online:
Diverse videos
door Jan Willem Broek