[cd, Humpty Dumpty Records/Mandaï]
De muzikale carrière van de Belg Jérôme Deuson is op z’n minst grillig te noemen, waarbij de output zonder uitzondering van hoog niveau is. Hij start begin deze eeuw in A4, maar stapt in 2002 over naar zijn elektronische postrock project aMute. Nadat hij zijn eerste muziek opgenomen heeft wordt hij al snel door het Canadese Intr_version Records van Mitchell Akiyama opgepikt, die zijn prachtige, geprezen debuut A Hundred Dying Trees het licht laat zien in 2004. Dan komt hij een jaar later alweer aanzetten met de abstracte IDM supergroep Arden, ja de man grossiert in bandnamen met een A, waarin onder meer Mitchell Akiyama, Christophe Bailleau en Sébastien Roux zitten. Ze brengen in dat jaar hun enige cd Conceal uit op het kersverse Stilll label dat door Deuson en Alain Lefebvre wordt opgericht. Weer een jaar later, in 2006 dus, verschijnt de tweede cd The Sea Horse Limbo weer bij het Canadese label. Hierop toont Deuson zowel zijn meer poppy als experimentele gezicht. Een combinatie die prima uitpakt. Daarna wordt aMute van een soloproject een heuse groep, waarmee ze in 2009 Infernal Heights For A Drama uitbrengen. Het geluid is grootser, meer psychedelisch en doomachtig en gewoonweg meer dat van een voltallige band. Doordat de (internationale) line-up niet te handhaven blijkt valt de band uiteen. Nu komt hij met een kleine kapitaalwijziging terug als Amute om zijn nieuwste en meest intieme album Black Diamond Blues te presenteren. Zijn folktronica en gitaarambient met postrock elementen lijken onder een zwarte wolk te zijn gedoken. Je krijgt uiterst melancholische geluidsgolven die opgebouwd zijn uit drones, glitch, softe gitaarnoise, experimentele pop en dromerige elektronische, wave, shoegaze en neoklassieke elementen. De nachtelijke klanklandschappen lijken rechtstreeks uit dromenland te zijn weggelopen. De muziek voltrekt zich derhalve als een film noir en wordt nergens echt concreet. Dat is meteen ook de kracht van de muziek, want het laat veel aan je eigen verbeelding over. Soms drijf je heerlijk mee op de doorgaans subtiel en rijkelijk gedetailleerde muziek en op andere momenten weet het behoorlijk aangrijpende vormen aan te nemen. Hij krijgt in 2 tracks nog hulp van Offthesky en Christophe Bailleau. Er is door de continue waas die er over de muziek hangt lastig een vinger op te leggen, maar denk aan een soort kruisbestuiving van Boduf Songs, Jasper TX, Styrofoam, Offthesky, Stars Of The Lid en Labradford. In een prachtig nummer als “Desert” moet je zelfs even aan in de glitch ondergedompelde The Cure denken. Uiterst intieme muziek die diepe snaren weet te raken. Buitengewoon mooi!
Luister Online bij Bandcamp:
Black Diamond Blues (album)
door Jan Willem Broek