[cd, Fluttery]
Ook de muzikale globetrotters van Fluttery Records roeren hun staart alweer vroeg in het jaar, hoewel de releasedatum van deze Italiaanse formatie Amp Rive geloof ik nog net tot het vorige jaar behoort. Maar wie maalt daarom? In Italië is hun debuut Irma Vep zelfs al in 2011 uitgebracht. Nu is het wel te hopen dat dit nieuwe vijftal creatiever met hun muziek omgaat dan hun albumtitel, want is slechts een anagram van hun bandnaam. Maar dat zit wel snor bij Luca Gabrielli (gitaar), Gualtiero Venturelli (gitaar), Alessandro Gazzotti (bas), Adriano Pratissoli (drums) en Andrea Sologni (synthesizer, gitaar), hoewel Adriano als enige een onbehaarde bovenlip heeft. De Italianen zit het rocken en postrocken wel in het bloed. Hun debuut bevat wel degelijk alle ingrediënten die je kunt verwachten bij de hedendaagse, gitaargestuurde postrock maar ze weten je toch te boeien. Dat komt in eerste instantie doordat ze gewoon de truc om uitgekiende postrock te maken tot in de puntjes beheersen. Daarnaast vallen ze op door hun zeer melodieuze aanpak, die met soms zelfs wisselend doet denken aan de acrobatische kunsten van Don Caballero, de landerige dromen van Red House Painters en de ritmische biologerende experimenten van Tortoise. Ook vullen ze de langgerekte en sterk opgebouwde composities regelmatig aan met vintage synthesizerpartijen. De hoofdmoot wordt echter gevormd door energieke, dynamische gitaarmuziek met gelukkig ook hier en daar een goedgeplaatste uppercut. Hierbij zijn ze dan weer schatplichtig aan bands als Mogwai en Explosions In The Sky. Nergens gaan ze echt over de top, want de focus ligt meer op de sfeer en compositie dan op het produceren van overtollig adrenaline. Sterk debuut!
door Jan Willem Broek