Kogumaza is een trio uit Groot Brittannië en na twee singeltjes, waarvan Sevens mij al eerder te oren is gekomen, hebben ze nu hun eerst volwaardige album uit op Low Point.
Op de self-titled plaat Kogumaza hebben ze acht stukken opgenomen en deze is over clear transparant vinyl uitgebracht.
Het trio bestaat uit een drumster en twee gitaristen die een weg zoeken tussen tussen het zware sludge geweld van bands zoals Boris en Neurosis en de psychedelische kanten van de huidige generatie krautrock bands zoals Moon Unit en het drone werk van Earth en Om.
Op de plaat wordt een dikke modderige laag gitaren geproduceerd die op repetitieve drum partijen worden gelegd.
In eerste instantie rijst de vraag op wat een band als deze eigenlijk op een ambient drone label zoals Low Point doet, maar bij beluisteren van de plaat is het niet alleen dampige moerasrock die de klok slaat. Het trio weet varieert het logge geluid met rustige drone stukken en vlammende noise gitaren met een ritme waar het lijkt dat Steve Shelley van Sonic Youth achter de drums is gekropen.
Deze zelfde drums zijn vaak repetitief, net zoals de gitaaraanslagen soms een tapeloop lijken te zijn. Door het repetitieve karakter van de muziek ontstaat er een bedwelmende psychedelische sfeer die je zo mee de diepte intrekt, als of je tijdelijk in de ruïnes van Pompeii staat terwijl Pink Floyd daar aan het werk is.
De variatie in geluid maakt dat deze plaat niet alleen voor stoners interessant is maar ook een breder publiek kan bereiken.
Op de single Sevens was al te horen dat de drie muzikanten een evenwichtig geluid weten te brengen maar met deze plaat weten ze dit nog verder te bevestigen. De plaat kent dan ook geen mindere tracks of uitschieters. Over de gehele linie is het gewoon een uitermate sterke plaat.
Misschien een leuke toevoeging voor de line-up van Roadburn 2012?
http://www.low-point.com/LP043.html