In de VPRO gids stond een tijdje terug een artikel waarin Marianne Broeder geheel terecht pleitte voor het terugkeer van langere klassieke stukken op Radio 4, oftewel het radio-concert. Een week of wat later werd hierop gereageerd me een ingezonden brief dus ik dacht 'ha, bijval', een nieuw rondje bashen. Maar nee hoor, een figuur van het conservatorium vind Broeders verhaal maar elitair, waarschijnlijk gehersenspoeld door de nieuwe regering en het hele linkse hobby's verhaal. Daarom hierbij nog maar een keer zo'n rant, omdat het kan.
Het meest verbijsterend blijft wel de inmiddels alweer bijna een jaar oude nieuwe ochtendprogrammering van de zender. Weg zijn de op kalme toon summier afgekondigde klassieke stukken, nee, tussen 7 en 9 wordt de zender gevuld met eindeloze nieuwsoverzichtjes en interviewtjes. En wat flintertjes muziek. 
Ik blijf het een 'handen in de lucht van ongeloof'-verandering vinden. Als ik wil weten wat er in de kranten staat, zou ik de krant kunnen lezen, of desnoods naar het eindeloze geouwehoer op Radio 1 kunnen luisteren. Een klassieke zender als Radio 4 zou toch moeten weten dat de wereld in wezen níet verandert, het hypeje van de dag rond politicus Pietje is (en wordt) morgen weer gedaan en Haydn blijft altijd bestaan. Zoiets. Na de Ochtend van 4 volgt het redelijke prozac-gebeuren van "De Klassieken", met mopjes Mozart en kornuiten. Maartje van Weegen zit zo dicht bij de microfoon dat ze een beetje smakt, het zullen de jaren zijn. (Of deed ze dat altijd al?) Daarna krijg je het lunchuurtje "Licht op 4", originele titels ook allemaal, dat best een leuk programma is, het probleem is dat de zendercoördinator op een gegeven moment heeft gedacht dat dit ene uurtje nu maar eens over het hele etmaal moest worden uitgespreid! Na "Licht op 4" volgt namelijk iets met Ome Willem, die bijvoorbeeld elke dag een muziekwetenschapper een vraag stelt, waarna de man 1 (!!!) minuut voor zijn antwoord krijgt. Waarom geen 20 secondjes, dan kunnen er nog 2 kloterige rubriekjes bij. Met dat programma is de limiet voor deze luisteraar wel bereikt en las ik hier maar een 'etc. etc.' in.
Nu ik toch over klassieke muziek bezig ben, het volgende. 
Ik dacht laatst om ook maar eens een Spotify playlist samen te stellen, inmiddels maakt men daar ten slotte reclame voor Naxos en Decca enzo. Dus ik pakte mijn aantekeningen erbij en begon de nummers (pardon stukken) op te sporen. En wat bleek, jarenlang klassieke muziek luisteren heeft mijn smaak kennelijk niet verbeterd. Au! Wel een beetje een afgang voor mezelf, wat ik hoorde was allemaal wel érg romantisch. Misschien ben ik ook wel een ouwe zak. Het project dus maar weer terzijde geschoven, hoorde ik in de avonduren toch weer wat aardigs op die ene zender. En wie bleek dat te zijn, de afgezaagde keus der post-rockers en hipsters, die al 3 keer op mijn lijst voorkwam. Het Sabath, pardon Stabat Mater van de Est Arvo Pärt. Ach ja, mooi was het!
Een stuk elitairder en piepknor zijn Theo Verbey's orkestwerken, die deze week op de cd Concertos & Symphony langskwamen. Er zit weer een hoop theorie achter over fractals (van die bloemkool-wetenschapper die net dood is) maar uiteindelijk is de Fractal Symphony gewoon mooi, met strijkers die als omgekeerde vallende sterren zich een weg naar het firmament (The Planets!) zoeken en meer ritmische passages (Reich!). Stiekem zijn de piano tonen in het laatste vijfde deel, die hij geloof ik (volgens het boekje) van Ravel had geleend, ergens ook wel gewoon een soort, eh, Pärt.
Hierbij een selectie uit lijstje klassieke "tips", dat geen playlist werd, voor zover ik mijn handschrift en halfgeraden titels kon ontcijferen… Doe er uw voordeel mee.
Arvo Pärt – Cantus
Arvo Pärt – Suma
Johan Svendsen – Romance
Gustav Mahler – Vierde symfonie
Gustav Mahler – Rückert-Lieder
Antonín Dvořák – Violin sonatine, opus 100
Antonín Dvořák – Nocturne in B voor Strijkorkest
Richard Strauss – 4 Lieder: Morgen
Richard Strauss – Capriccio
Daniele Gasparini – Why East Wind Chills
Claude Debussy – Reflects dans l'eau (Images)
Richard Heuberger – Der Opernball
Heitor Villa-Lobos – A Prole do Bebê
Reynaldo Hahn – L'Heure Exquise
Joseph Canteleloube – Chants d'Auvergne: Pastorale
William Walton – Coronation March
Johannes Brahms – Pianoconcert No. 2, Derde deel, andante
Sergej Rachmaninov – Tweede symfonie
Frederic Delius – The walk to the Paradise Garden
Édouard Lalo – Symphonie Espagnole
Andre Caplet – Divertissiments (gehoord in een bewerking voor harp)
Frédéric Chopin – Nocturne (allemaal even sentimenteel en lekker)
Hector Berlioz – Les nuits d'été
(door Ludo)
Comments
comments
