Op 27 september was er de seizoensopening 19/20 van het CCHA. Voor deze opening hadden ze niemand minder dan de Nederlandse Pianist Joep beving uitgenodigd, samen met de eveneens Nederlandse Maarten Vos achter de electronica en op Cello, en het Brusselse Echo Collective maakt de avond compleet met Viool en Cello. Deze artiesten hebben in de afgelopen twee jaar intens samengewerkt aan de 3e “solo” cd van Joep Beving “Henosis” die begin dit jaar uitkwam op het prestigiueze label Deutsche Grammophon, waar Beving na zijn overdonderende debuut Solopism uit 2015 onderdak heeft gevonden.
Bij het binnenkomen in de zaal valt op dat het podium behoorlijk meer gevuld dan enkel een piano. Bij vorige concerten van Beving was dit wel het geval (enkel een piano op het podium). Als de voorstelling begint en de lichten dimmen komt Joep in zijn eentje op het podium en begint hij zoals wij hem eerder gezien hadden alleen met zijn piano. Na het eerste stuk heet hij het publiek welkom en geeft een woordje uitleg over het verloop van de avond en maakte hij de afspraak met ons dat we wel mogen applaudisseren, maar alleen als hij het aangeeft door zich naar het publiek te wenden en te knikken van ja het is klaar, klappen maar. Hij begint het concert alleen innig verstrengeld met zijn piano. Wat opvalt in vergelijking met de eerste keer toen wij hem zagen in 2016 ook in het CCHA is dat hij als artiest zeker gegroeid is, hij staat veel relaxter op het podium, maar hij speelt nog met even veel gevoel.
Het grootste deel van het concert is gewijd aan het nieuwe album Henosis waar over Jan Willem eerder dit jaar al schreef in een NNM artikel. Joep roept hier voor de mensen van The Echo Collective (Viool, Cello ) en Maaten Vos (Electronica, Cello) en bij , Joep zelf speelt Piano en Synthesizer. Ze spelen een heel aantal nummers van het album Henosis. Beving verteld vooraf nog waarover het album Henosis eigenlijk gaat, over het een worden met alles, en jezelf vergeten als ego. Hij daagt ons uit om met hem mee te gaan op deze tocht in de muziek en ons zelf te vergeten in de muziek. Hij wenst ons succes en ze gaan van start voor een voorstelling van adembenemende schoonheid. De intieme piano muziek wordt aangevuld tot epische proporties, zonder de duidelijke eigenheid van Beving te verliezen. Sluitstuk van dit deel van de voorstelling was de overdonderende track “Nebula” met daarin een hoofdrol voor de electronica van Maarten Vos en Joep zelf speelt mee op synthesizer. Mooi detail is de licht installatie “Eclipse” waarbij een zonsverduistering wordt nagebootst met een uiterst felle lamp waarvoor een ronde schijf voorbij schuift. Een prachtig slot akkoord van een prachtige show. Maar het is nog niet gedaan, na heel eventjes komt Joep terug op het podium om opnieuw alleen plaats te nemen achter de piano waar hij “Hanging D” speelt alleen op zijn piano en daarmee blaast hij de grootse elektronische finale van Henosis bijna omver met de prachtige super intense uitvoering van dit zeer indringende piano stuk.
Wat een prachtige avond vol stille pracht en overdonderende momenten.
Henosis live:
Hanging D Live: