[lp, Seja Records]
Ik ben fan van het eerste uur als het gaat om de meer duistere muziek uit de jaren 80 en 90. EBM, dark wave, gothic, industrial en new wave, wie is er niet groot mee geworden. Het zijn misschien ook wel de jaren dat er na de muzikale revolutie in de jaren 60 en 70 weer iets echt nieuws te horen is, ook al is het merendeel wellicht wat droefgeestig. Uit de resten van de punk ontstaan na verloop van tijd bands als Frontline Assembly, Skinny Puppy, Front 242, Nine Inch Nails, Swans, Joy Division, Bauhaus, Sisters Of Mercy, Cocteau Twins, Xmal Deutschland, Joy Of Life, Clan Of Xymox, In Slaughter Natives, Cassandra Complex, The Legendary Pink Dots, The Cure, Modern English en noem ze maar op. Je kunt me er altijd nog gerust voor wakker maken. Het gekke is alleen dat deze invloedrijke, prachtig emotioneel geladen muziek het meest verdedigd moet worden als deze nu gemaakt wordt. Trek je een houthakkersoverhemd en fabriceer je grunge, staar je naar de punt van je schoenen en maak je shoegaze of zet je een hoed op met bloemetjes en produceer je folk, dan zijn er aan de zijlijn wel wat kritische noten maar meestal gaat de rode loper uit. Dat er ontzettend veel interessants gebeurt in de new/dark wave, electro en dergelijke heeft het Nederlandse klasse label Seja wel bewezen. Net als bij landgenoot Enfant Terrible belichten ze daar hetgeen zo fraai in het duister klinkt. Gelukkig maar, want die muziek mag gehoord worden en wordt te weinig gemaakt en voor het voetlicht gebracht.
Het label is nu twee jaar oud en brengt om dit heugelijke feit te vieren de lp met de fraaie titel A Visual And Auditory Reminder Of The Beauty Of Life uit. Visueel een feest door de fantastische hoes en qua geluid een heerlijke knipoog naar die geweldige “dark ages”. Het is een verzameling van 11 bekende en onbekende artiesten uit Zweden, Duitsland, Engeland, Slowakije, Griekenland, Frankrijk en Nederland die de toon zetten met hun exclusieve bijdragen. Het drie kwartier durende album opent met de geweldige Fatal Casualties, die met hun mini Paria (2013) en SITM Remixes (2013) een prominente plek op het label hebben ingenomen. Ook oudgedienden Poeme Electronique, Sophya (leuk om weer wat van ze te horen!) en Adrian Smith (Click Click), hier samen met het Slowaakse ImiAFan, laten hier weer van zich horen. De overige feestgangers bestaan uit Niton Decay, Kompleta, Das Ding, Mängelexemplar, Selofan, Traffic A.M. en Chambre Froide. Ze weten een coherent geheel te vormen, dat op moderne wijze die wonderschone muziek van hun roots in het zonnetje zet (tijdens een zonsverduistering dan). Veel van de boven genoemde bands van voorheen passeren, al dan niet in kruisbestuivingen, de revue in een hedendaags jasje. Je kunt dit dan retro noemen, maar de essentie en de schoonheid ervan is gewoonweg niet weg te vlakken. Iedereen die weer eens op ouderwetse wijze wil genieten van diepgravende muziek, moet (ja moet) deze release absoluut horen. Grootse klasse en wat een heerlijke traktatie! Hiep hiep Seja!
door Jan Willem Broek