NNM is een serie waarin we nieuwe muziek van Nederlandse artiesten bespreken.
Boyle – Passing Shadows (lp, Boyle Music)
In Nederland hebben we inmiddels echt een sterke muziekscene opgebouwd. Er waren altijd al goede bands, maar steeds vaker is die concentratie gewoonweg hoger en zelfs dikwijls met internationale potentie. En dat vanuit het hele land. Ook in en rond Utrecht heb je sterke indiescene. Zo heb ik daar ooit de klasbakken van de groep We v.s Death nog eens geïnterviewd. Dat was ook zo’n bijzonder goede en onderscheidende groep. Eén lid uit die band, te weten gitarist en zanger Marten Timan, heeft inmiddels ook de band Boyle opgetuigd, waar in 2015 het debuut Release is verschenen. Het omvat songs die op melancholische wijze zich manoeuvreren tussen indierock, post-rock en folk-rock. Daarbij mag hij rekenen op diverse muzikanten uit die stad en weten hij en de zijnen ook weer het verschil te maken.
Dat alles geldt ook zeker voor de opvolger Passing Shadows, waarbij de album titel al een beetje weggeeft dat er een donker randje om dit alles zit. Een paar jaar geleden is namelijk de broer van Marten uit het leven gestapt, hetgeen een onwerkelijk iets is natuurlijk. Met dat in gedachten is hij gaan schrijven aan nieuwe muziek. Het is eigenlijk een eerbetoon geworden aan hun leven samen en een poging om te proberen te duiden hoe zoiets ongrijpbaars heeft kunnen gebeuren. Het is zeker niet de bedoeling om de luisteraar in een tranendal te storten of in verlegenheid te brengen, maar het is wel een belangrijk gegeven om de muziek hier beter te begrijpen. En eerlijk gezegd geeft het ook wel een extra mooi vernis, een extra laag op hetgeen je voorgeschoteld krijgt. Tussen al het verdriet en de melancholie en nostalgie door hoor je vooral de liefde naar buiten sijpelen; echt een diepe buiging hoe Marten dit heeft weten te combineren. Je blikt enerzijds terug om mooie tijden van weleer en anderzijds baan je een weg door thema’s als rouw, nieuwe beginpunten en hoop. Dat laatste is zeker iets dat je voelt bij deze muziek, die nog altijd door de genoemde genres gaat. Hij mag op dit album rekenen op de steun van Lotte van Leengoed (bas, orgel, zang) en I Am Oak leden Dave Mollen (drums, orgel, zang) en Thijs Kuiken (gitaar, orgel, zang). Muzikaal gezien moet je het ergens zoeken tussen The Serenes, Songs:Ohia, Three Mile Pilot, Pinback, Low, The Smiths, Gravenhurst en ook wel We vs. Death. Alle schaduwen voorbij is dit gewoon een tijdloos prachtalbum geworden.