NNM: Blast – Vortographs

NNM is een serie waarin we nieuwe muziek van Nederlandse artiesten bespreken.

Blast – Vortographs (cd, ReR Megacorp)
A blast from the past….zo mag je een nieuwe cd van de van origine Tilburgse groep Blast gerust noemen. En om meerdere redenen. Ten eerste is de laatste cd onder deze naam in 2008 verschenen, hetgeen meteen weer prettige herinneringen oproept. Daarnaast is de cd door een adreswisseling ook nog eens een jaar later binnengekomen. Toch vind ik deze passen bij de NNM-serie. Tussen die vorige cd en de nieuwe heb ik begin 2018 nog wel recensies geschreven over de albums van bandlid Frank Crijns en één van Fraqx (Frank Crijns plus Jacques Palinckx). Frank Crijns is verder ook bekend van Betonfraktion en Blast6tet, al zijn er nog legio andere samenwerkingsverbanden en projecten. Ook het andere kernlid Dirk Bruinsma heeft al behoorlijk wat op z’n muzikale kerfstok staan, met onder meer Office-R en Dbo. Voor een vollediger overzicht verwijs ik je graag naar hier.

Het in 1989 opgerichte Blast bestond dikwijls uit een kwartet, maar ook wel eens uit één of twee leden meer of minder. Dat minder bepaald geen aderlating hoeft te zijn, bewijzen Frank Crijns (elektrische gitaar, midi programmering) en Dirk Bruinsma (sopraan- en alt-saxofoon, vibrafoon, midi en percussie programmering) wel op dit nieuwe album Vortographs, uitgebracht op het innovatieve kwaliteitslabel ReR Megacorp van Chris Cutler. Beide hebben ze tussen 2016 en 2020 twee composities geschreven in hun inmiddels Amsterdamse studio en thuisstudio. Een “vortograph” (ik weet niet of er een fatsoenlijke Nederlandse vertaling voor bestaat), is een abstracte foto, die het meeste weg heeft van een caleidoscoop. Daar past hun muziek prima bij. Op improvisatorische wijze doorkruizen ze in steeds wisselende combinaties genres als avant-rock, freejazz en allerhande experimenten. Toch lijken ze vooral op zoek naar de juiste kleurbalans van hun muziek, dan dat er stijlen opgezocht worden. Ze hebben de regie goed in handen en de rode draad wordt hier gevormd door de staccato saxofoon en gitaarpartijen, al gaan die ook nooit helemaal lineair. Dat kleuren ze verder fraai in met elektronica en percussiegeluiden. Het is biologerend en complex, maar ze bouwen ook genoeg rustpunten (fuji points?) in om de boel te laten bezinken. Per luisterbeurt ontdek je meer in deze duizelingwekkende luistertrip, die een soort caleidoscopische mix is van Frank Zappa, Palinckx, This Heat, Henry Cow, Univers Zero, Fred Frith en Už Jsme Doma, ofwel compleet eigenzinnig. Het vergt wat zitvlees, dus riemen vast: you’re gonna have a blast!

Comments

comments

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.