NNM is een serie waarin we nieuwe muziek van Nederlandse artiesten bespreken.
Audiotransparent – Nevland (lp, Katzwijm Records)
Ik heb altijd al geroepen of nu ja geschreven, dat de categorie Nieuwe Nederlandse Muziek niet in beton gegoten is. Zo is de van origine Groningse band Audiotransparent er één die van 2003 tot en met 2009 behoorlijke indruk heeft weten te maken met hun drie albums, het gelijknamige uit 2003, het vervolg Nevland uit 2005 en het slotalbum Chekhov Guns uit 2009, die ergens tussen indierock, slowcore en post-rock uitkwamen. De groep bestond destijds uit Bart Looman (zang, gitaar, bas), Michel Weber (drums), Gijs van Veldhuizen (gitaar, synthesizer), Andreas Willemse (keyboardss, synthesizer, viool) en Chris van der Ploeg (gitaar); Bart kan je ook nog later zijn tegengekomen bij The Fire Harvest en daarvoor met Andreas bij S5, maar dat geheel terzijde. Als de term on-Nederlands ergens wel op van toepassing is, dan toch zeker op Audiotransparent. Maar dat was dat en toen. Of toch niet? Afgelopen week stonden ze weer op het podium in Vera (Groningen) en dB’S (Utrecht) samen met The Fire Harvest. Bij de eerste mocht ik zelf aanwezig zijn en het was echt als vanouds steengoed (toch beton). En ze stonden er met een reden.
Hun album Nevland uit 2009, vernoemd naar Noorse FC Groningen spits Erik Nevland, werd nu namelijk op vinyl gepresenteerd en uitgebracht op het label Katzwijm Records, dat naast af en toe muziek ook nog wel eens bier wil uitbrengen. Daar is een link met de legendarische Corno Zwetsloot, die het ooit startte, maar waar anderen het na zijn tragische overlijden in 2014 toch hebben voortgezet. Corno is bovendien degene die het prachtige Nevland ooit produceerde; dus dit is dubbel zo mooi. Ik weet zeker dat ik het album destijds al eens besproken heb, maar kan daar echt niks meer van terugvinden; het is dan ook al 20 jaar geleden. Maar mooi om het weer eens uit de kast te plukken. En net als live, weet het album -dat toch behoorlijk tijdloos is gebleken- me weer te grijpen. Hun prachtige bedachtzame composities, die opvallen door sterke arrangementen met onder meer de inbreng van de viool, innemende melancholische zang en gewoonweg mooi instrumentaties. Ook de gastbijdragen op trompet, cello, altviool, viool en drums kleuren het geheel zo extra fraai in. Toch weten ze met al die bijdragen een bescheiden geluid neer te zetten dat zich op unieke wijze nestelt tussen bands als Slowdive, Low, Red House Painters, Pavement, Idaho, Templo Diez, Barzin en Smog. Het is een groot goed dat deze band weer onder de aandacht wordt gebracht. Hulde!