[cd, Sinnbus]
Wat doe je als je label Sinnbus ineens weer op de kaart gezet wordt door een ijzersterke release van Bodi Bill? Precies, gewoon daarna weer een ijzersterk album uitbrengen. Ditmaal komen ze met het gelijkluidende album van Hundreds op de proppen. Dit Duitse duo bestaat uit broer en zus Philipp en Eva Milner, waarbij hij een begenadigd jazzpianist is en zij over een prachtig warme stem blijkt te beschikken. Eén en één is twee en na een jaar of 9 van proberen en discussiëren zijn ze tot een voor beide acceptabel geluid gekomen met eerst een aantal singles en nu dus een cd als resultaat. Philipp zorgt hierop verder nog voor de synthesizerpartijen en beats en Eva is tevens te horen op het klokkenspel en de autoharp. Het geluid dat ze produceren heeft iets verrassends, want het is aan de ene kant toegankelijk maar bevat ook een hoop abstracte en experimentele elementen. De ene keer waan je jezelf dan ook op de elektropop dansvloer terwijl je een nummers verder weer op artistieke wijze richting de muziek van een label als Raster-Noton koerst. Maar ook dikwijls is het een fraaie combi van beide. Je kunt de bijzondere elektropop verwachten van The Knife, Lali Puna en Bodi Bill, afgewisseld met de melancholische poprock van Earwig of diens meer elektronische opvolger Insides, de bitterzoete downtempo muziek van Donna Regina, de minimal techno van The Field, de donkere melodieën en zanglijnen van Low en de gruizige glitch van Kangding Ray. Zowel de elektronische omlijsting als de zang is uiterst gevarieerd, maar bijna zonder uitzondering prettig melancholisch. Bedenk daarbij alleen dat ze het allemaal ontzettend smakelijk verpakken en het dus nooit op echt ontoegankelijke muziek uitdraait. Wel muziek met een popgevoel maar op het scherpe randje. Dat is ook precies wat dit album zo ontzettend goed maakt. In Duitsland komt het album vorig jaar al uit en verschijnt op menig jaarlijstje. Nu is de rest van de wereld aan de beurt. Ik ben om. Wat een fantastisch droomdebuut!
Luister Online:
Hundreds (albumsnippers)
door Jan Willem Broek