Vanwege een zekere Cult-status een dagje later het lijstje uit het:
SCHADUWKABINET
Ik luisterde naar: Astrïd And Sylvain Chauveau, Dez Dare en Vlimmer.
Jan Willem
Astrïd And Sylvain Chauveau – Cover Songs Originally Sung By Women Singers (cd, False Walls / Konkurrent)
Soms komen twee fraaie werelden ineens samen, maar soms ook zelfs drie. Dat is nu het geval bij het samenwerkingsverband van het Franse experimentele kwartet Astrïd en de Franse, in België woonachtige muzikant Sylvain Chauveau. Astrïd heeft inmiddels 6 albums uitgebracht, waarvan één met de zeer bij hun passende pianiste Rachel Grimes van Rachel’s. De instrumentale muziek van Astrïd bestaat meestal uit biologerende kruisbestuivingen van folk, klassiek, blues, neoklassiek, post-rock, ambient, jazz en experimentele muziek, die dikwijls op improvisatorische wijze tot stand komt. De groep, die qua instrumentarium nog wel eens schuift, bestaat uit Cyril Secq (gitaar, piano, Juno, harmonium, metallofoon), Vanina Andréani (viool), Yvan Ros (drums, metallofoon) en Guillaume Wickel (klarinet, Rhodes). Hoewel die laatste er bij deze samenwerking op de hoes staat, die helaas in 2022 overleden. Sylvain Chauveau is van vele marken thuis, niet alleen solo maar ook in de diverse groepen als Watermelon Club, Micro:Mega, Arca, On, Ensemble 0, FEAN en This Immortal Coil. Daarnaast werkt hij eveneens samen met Stephan Mathieu, Cyril Secq, Pierre-Yves Macé en Chant 1450 Renaissance Ensemble . Samen met Astrïd vormde hij ook al eens de groep Butterfly In The Snowfall. Nu hebben ze het coveralbum Cover Songs Originally Sung By Women Singers samen uitgebracht. Nu heeft Chauveau wel vaker nummers gecoverd, van Smog bijvoorbeeld, maar ook een heel Depeche Mode album, het prachtige Down To The Bone (2005). Nu vliegen ze 6 tracks van verschillende door vrouwen gezongen tracks op volslagen unieke wijze aan. “Video Games” van Lana Del Rey, “Machine Gun” van Portishead, “Dambala” van Nina Simone, “Everything Is Free” van Gillian Welch, “Bang Bang” van Nancy Sinatra en “Running Up That Hill” van Kate Bush worden van een geheel nieuw arrangement voorzien, waar dus het derde aspect om de hoek komt kijken. Die laatste songs hebben ze tot een kwartier durende versie omgebouwd, die als een soort neoklassiek ambientstuk finisht. Het zijn uiterst melancholische versies geworden, die deels herkenbaar zijn en deels gewoon helemaal passen bij de muziek die ze normaal uitbrengen, hetgeen ontzettend knap en indrukwekkend te noemen valt. Maar het is vooral van een onbeschrijflijke pracht!
Dez Dare – CHERYL! Your Love Shines Down Like A Supernova’s Death (cd, God Unknown/ CHIMP / Konkurrent)
Thee Vinyl Creatures, Warped, The Sound Platform, Low Transit Industries en Toad, het zijn allemaal bands en projecten waar je de in Engeland gevestigde Australische muzikant Darren John Smallman terug kunt vinden. In 2020 besloot hij onder het alias Dez Dare een doorstart te maken en met succes, want met zijn ongepolijste rockmuziek weet hij het tegendraadse verschil te maken. Hij laveert op zeer eigengereide wijze door garage-, psychedelische en alternatieve rock en punk, waarbij er veelal een hoop elementen uit de jaren 60, 70 en 80 doorheen vermengd zitten. Daarbij wint hij het op punten door zijn ongebreidelde energie en ludieke combinaties. Dat is eigenlijk niet anders op zijn alweer vijfde album CHERYL! Your Love Shines Down Like A Supernova’s Death. In zo’n 38 minuten brengt hij hier 11 frisse tracks, die weer ergens het midden houden tussen de genoemde genres. Het album opent met vette synthesizerklanken en begint lekker luid. Hij gebruikt naast zijn sterke zang en woordspel en synthesizers ook noise samples, gitaren en zelfgemaakte instrumenten. Daarnaast wordt hij links en recht bijgestaan op zang en lap steel. Op zijn album probeert hij de luisteraar te wijzen op de essentiële zaken uit het leven en niet de dingen waardoor we afgeleid worden. De muziek is daarom ook brutaal recht voor je raap en stekelig, maar juist daardoor ook zo pakkend en goed. Je moet het ergens zoeken tussen Bevis Frond, Wire, Ween, Butthole Surfers, Wipers, Devo, Lard en Dinosaur JR. Eigenlijk is het een soort caleidoscopische punkachtige mix aan stijlen, waarbij er steeds een andere boven komt drijven. Een afwisselend topalbum!
Vlimmer – Gleichbau b/w Ordinary World (cdr-s, Blackjack Illuminist Records)
Het begint, zo kan je wel stellen, een ware traditie te worden dat als er een nieuw Vlimmer album in de maak is, er altijd een aantal gelimiteerde singles volgen. En nu doe ik normaal gesproken niet zoveel met singles, maar ja maar ja….Vlimmer, één van de tig projecten van muzikant en Blackjack Illuminist Records eigenaar Alexander Leonard Donat, maakt van de b-kant altijd een feest. Daar staat namelijk altijd een cover van een veelal Engelstalig nummer, wat die singles zo woest aantrekkelijk maken; dat nog los van de te gekke muziek natuurlijk. Nu is hij aan het werken aan zijn zesde Vimmer album en is de volgende single Gleichbau b/w Ordinary World. Het eerste nummer is weer een typisch Vlimmer nummer, die op het snijvlak van indierock, gothic, post-punk, synthpop, darkgaze en wave uitkomt. Met de bevlogen zang van Alexander en net weer een andere aanvliegroute dan voorheen, maar dat dit weer doet uitkijken naar het volgende album. Ja en dan die fameuze b-kant. “Ordinary World” van Duran Duran in het Duits en met een Vlimmer-sausje. Gewöhnliche Welt gnau genommen. Oh, was passiert jetzt? Zwei Lieder auf Deutsch und ich kann kein Niederländisch mehr. Nein, Spaß beiseite… het klinkt echt wel heel goed en sleept je compleet mee. Ik denk dat deze versie het beter op de alternatieve dansvloeren doet dan het origineel. En weer een b-kant die je überhaupt (ja zo zeggen wij dat ook) niet wil missen. Viel Spaß!
Een dag later, crazy!
🤪