De rode draad des levens wordt steeds bloediger. Hopelijk wat liefdevoller rood in het lijstje uit het:

SCHADUWKABINET

Ik luisterde naar: Ammar 808, The Interlaken Tapes, Nadah El Shazly, Stemmer I Voks en ZÖJ.

 

---

 

Jan Willem

Ammar 808 – Club Tounsi (cd, Glitterbeat / Xango Music Distribution)
De Tunesische producer en muzikant Sofyann Ben Youssef opereerde al jaren vanuit Brussel en inmiddels Denemarken als Ammar 808, waarmee hij inmiddels twee spraakmakende album heeft gemaakt. Hij doet altijd een poging om nieuwe aspecten van de muziek te begrijpen en te mediteren over verandering, terwijl mogelijke toekomsten en verledens worden geprojecteerd; geen toekomst zonder verleden. Dus combineert en verbindt hij traditionele Tunesische muziek met soms uitstapjes naar Marokko, Algerije, Mauritanië en Libië, ofwel de muziekgeschiedenis van het gebied Maghreb. Hij is terug met zijn derde album Club Tounsi. Meer dan ooit richt hij zijn vizier op zijn vaderland en dan met name de zogeheten mezoued muziek. Deze is vernoemd naar de eeuwenoude, met mezoued/geitenvel beklede doedelzakken, die de golvende melodieën van de muziek vormen en traditioneel gebruikt wordt als begeleiding voor populaire zangers, veelal ondersteund door luide handtrommels. Hij mag hier naast zangers Brahim Ruahi, Mahmoud Lahbib en Mariem Bettouhami rekenen op ney-spelers Naoufel Manaa en Mohammed Ben Salha, percussionist Imed Rezgui (Bargou 08, waar ook Sofyann Ben Youssef in zit) en mezoued-speler Montassar Jebali. Hoewel je overduidelijk de Tunesische wortel hoort in de muziek, weet deze ook op uiterst aanstekelijke wijze je richting de dansvloer te manoeuvreren. Heerlijk uptempo muziek, waarbij je in een soort futuristische setting de Tunesische tradities te horen krijgt. Het is zijn allerbeste album tot nu toe geworden en dat zegt in zijn geval echt heel veel.

 

The Interlaken Tapes – 2 (cdep, Platiruma!!!)
Vorig verscheen het gelijknamige mini album van The Interlaken Tapes, hetgeen ik een meeslepend geheel en tevens een fraai visitekaartje noemde. Dit is het werk van de Duitse elektronische muziek producer Gorden Spangardt, die zich door de jaren heen van verschillende kanten laat zien. Met zijn alias GRDN. heeft hij een aantal albums met deep house gemaakt. Dat is wel andere koek met zijn nieuwe incarnatie, want daar boort hij op smaakvolle wijze mixen van indierock, jangle pop, shoegaze, lo-fi, post-punk en krautrock . Nu komt hij met zijn volgende visitekaartje, simpelweg 2 geheten en wederom uitgebracht op het leuke label Platiruma!!! Ja die uitroeptekens staan er niet voor niks. Hij serveert hier 7 nieuwe tracks van samen ruim 20 minuten lang. De accenten hierop zijn iets meer richting de krautrock verschoven; wat wil je ook als je een nummer maakt dat “Neu” heet? De andere ingrediënten zijn zeker nog wel aanwezig, maar iets meer naar de achtergrond verschoven. Daarbij zingt hij weer op zomerzwoele wijze. Het levert wederom een uiterst pakkend geheel op met veel herkenningspunten. Deze heeft hij zo naar zijn eigen hand gezet dat het album is geworden dat zich niet eenvoudig laat vergelijken met iets.

 

Nadah El Shazly – Laini Tani (cd, One Little Independent / Konkurrent)
Op het “Mena was here” festival (Middle East, North Africa) onlangs in Groningen was mooi te horen hoe meer Oosterse en Afrikaanse muziek zich als vurige lava door de westerse sijpelde. Een artieste, die daar perfect bij had gepast is de Egyptische, vaak in Canada woonachtige componiste, zangeres en actrice Nadah El Shazly (ندى الشاذلي). Ze is al even muzikaal omderweg, met onder meer een album en een soundtrack op haar naam. Nu presenteert ze haar tweede album Laini Tani, waar ze een mix van experimentele geluiden met traditionele Arabische invloeden en improvisatiestijlen laat horen. Hiermee weeft ze een imponerend vliegend tapijt vol stijlen, die je soms op bedwelmende wijze verdoven met dromerige muziek en op andere momenten met uiterst intrigerende experimenten of een combinatie van dat alles. Zelf brengt ze naast haar wonderschone zang ook piano, keyboards en elektronica en krijgt ze hulp op harp, elektronica, percussie, hydraulofoon, contrasbas en zang. Het is zo’n mooie botsing van culturen, die eigenlijk altijd zonder een centje pijn in elkaar opgaan. Nadah weet echt traditie en modernismen, zelfs trap komt voorbij, op een volslagen unieke wijze aaneen te lassen. Haar muziek nestelt zich ergens tussen die van Emel, Natacha Atlas, Arca, Umm Kulthum en Jerusalem In My Heart. Nu heeft Radwan Ghazi Moumneh, de man achter dat laatst genoemde project ook voor de opnames heeft gezorgd, in de Constellation Records thuisstudio Hotel2Tango. De titel van haar album betekent ook zoiets als “ontmoet/vind me weer”. Dus mocht je haar nog niet kennen, dan bij deze. Dit is echt wereldmuziek van een hoger en nieuw niveau, waar je enkel grenzeloos van kunt genieten.

 

Stemmer I Voks – Stemmer I Voks (cd, Go’Danish Folk Music / Xango Music Distribution)
Stemmen in was, zo is de vertaling van het Deense Stemmer I Voks, is een nieuw kwartet dat op hun gelijknamige debuut min of meer historische songs brengt. Ze zijn gebaseerd op een verzameling rauwe platenspeleropnamen van de Jutlandse heide van het begin van de 20e eeuw. Krakende waswalsen die de liederen verhullen die nog steeds leefden onder de nederige heidebewoners aan de rand van het nieuwe tijdperk. Liederen die, ondanks het harde werk van destijds, zingen over de ontembare zoektocht van de mens naar geluk en liefde. De groep wordt gevormd door leden van de folktronica band Sorten Muld Ulla Bendixen (zang, mandoline, Joodse harp, gitaar), Martin Døssing Ottosen (piano, pedaalorgel, elektronica, Joodse harp, toetsenbord) en Johannes Hejl (contrabas, percussie, elektronica) plus Lydenskab lid Sofia Lind Pedersen (cello). De stemmen op de waswalsen zingen samen met Ulla mee in hun nieuwe schemerige composities. Zo brengen ze de geschiedenis tot leven in de 21ste eeuw. Daarbij krijgen ze nog hulp van het Folkministeriet op viool, cello en altviool. Het is een smeltkroes van generaties en muziekstijlen als folk, neoklassiek en pianomuziek. Dat levert uiterst mysterieuze maar ook onaards mooie muziek op, die zorgt voor een magische luisterervaring en voer is voor onder meer liefhebbers van Múm, Solfrid Molland, Vargkvint en een Ierse folkband. Horen is geloven!

 

ZÖJ – Give Water To Birds (cd, Parenthèses Records / Xango Music Distribution)
In 2023 kreeg ik het bijzondere nieuwe duo ZÖJ uit Australië voor het eerst te horen middels hun meesterlijke, in mijn jaarlijst eindigende debuut FIL O FENJOON, dat fonetisch Perzisch is voor “olifant en theekop”. De groep wordt dan ook gevormd door de in Iran geboren zangeres en kamancheh- en ghaychak-speelster Gelareh Pour en drummer Brian O’Dwyer. Pour heeft gestudeerd aan het conservatorium in Teheran en haar master “ethnomusicology” gehaald aan de universiteit van Melbourne. Ze heeft ook een onderzoek gedaan naar het leven van gevluchte vrouwelijke Iraanse zangeressen. Ter verduidelijking: je mag sinds de Iraanse revolutie in 1978/79 als vrouw niet openlijk zingen. Wel als achtergrondzangeres, maar niet op de voorgrond. Daarom hebben ook vele anderen, waaronder ook Sussan Deyhim, Googoosh, Masha Vahdat en Marian Vahdat, hun toevlucht naar andere landen gezocht. De kamancheh en ghaychak zijn overigens respectievelijk verwant met de luit en viool. Met het melancholische geluid uit deze instrumenten plus de verpletterende mooi zang van Pour en het experimentele, intrigerende percussiespel van O’Dwyer weten ze echt een onuitwisbare indruk te maken. Nu zijn ze terug met hun tweede wapenfeit Give Water To Birds, waar echt geen woord Perzisch aan is. Samen met gitarist Brett Langsford (The Verses) brengen ze hier 6 nieuwe nummers van samen toch bijna 42 minuten lang. De gitaar zorgt voor een extra dimensie op hun toch al ruimtelijke geluid. Nog altijd sober, dikwijls zelfs nog iets meer uitgekleed, maar zo intens en doeltreffend. Perzische tapijten wikkelen zich fraai en op unieke wijze om experimentele muziek, avant-garde en neoklassiek. Het is soms zo mooi, dat het haast zeer doet. Hiermee lanceren ze gewoon hun tweede meesterwerk op rij.

Comments

comments