[cd, Monotreme/Konkurrent]
De Canadese singer-songwriter Barzin Hosseini start in 1995 met het maken van muziek. Toch presenteert hij als Barzin pas in 2003 zijn gelijknamige debuut. Hij omringt zich dan met een bescheiden ensemble met gasten op zang, pedal steel, contrabas, piano, keyboards en drums. Hierna groeit Barzin meer en meer uit tot een postrockband maar dan met een singer-songwriterachtige benadering. In 2006 komt hij met My Life In Rooms, waar naast de eerder genoemde gastbijdragen ook muzikanten op Franse hoorn en vibrafoon te horen zijn. Het is mede door de herfstige zang van Barzin allemaal melancholisch, nachtelijk en fluweelzacht. Er sluipen ook altcountry, jazz, sadcore en klassieke elementen in de muziek, hetgeen helemaal fraai tot uiting komt op cd Notes To An Absent Lover uit 2009. Hierop doet een klein leger aan gasten mee en worden zijn droefgeestig poëtische teksten en akoestische gitaarmuziek verder ingekleurd door strijkers, gitaristen en toetsenisten. Ondanks deze omvang blijft alles geheel intiem en ingetogen. Zijn voorlopige hoogtepunt. Hierna schrijft hij nog een dichtbundel en verleent hij hand- en spandiensten bij Memoryhouse.
Ondertussen is hij ook door blijven schrijven aan zijn nieuwe werk To Live Alone In That Long Summer, dat nu eindelijk het licht ziet op het net zo prestigieuze als eigenzinnige Monotreme label. Hoewel hij in eerste instantie een meer kaal album wil maken, komen er gaandeweg steeds meer (bevriende) gasten bij. Nu is de sound op deze nieuwe worp echt wel het meest intiem tot nu toe, maar de gastenlijst van 10 muzikanten liegt er niet om. Onder hen ook leden van de Blue Spruce Quartet, die cello, altviool en viool brengen. De overige artiesten gooien gitaar, lap steel, drums, percussie-instrumenten, bas, piano, synthesizer, accordeon, zang en vleugelhoorn in de zachte strijd. Alles staat in het teken van die sepiakleurige zang van Barzin en zijn kalme akoestische gitaarspel. Op landerige en subtiele wijze kabbelen zijn indringende songs de mysterieuze nacht in. Zwoel als de zomer, maar hard en verrassend als de realiteit. De muziek bestaat uit een steeds wisselende hybride van slowcore, singer-songwritermuziek, jazz, postrock, altcountry en Americana. Hij nestelt zich hiermee op bijzondere wijze tussen Spain, Lambchop, Sophia, Sodastream, Dakota Suite, Sun Kil Moon, Idaho, Calexico en Rivulets. Troostende, confronterende muziek over eenzaamheid en intimiteit ter bezinning, die je niet alleen doet wegdromen maar ook nog eens wonderschoon is. Barzin brengt zijn beste werk tot nu toe, maar de rek lijkt er nog lang niet uit. De toekomst ziet er wat dat betreft zonnig uit.
door Jan Willem Broek