Moord kan een daad zijn van passie, iets wat je doet als ultieme daad van liefde en daarover gaat het in een murder ballad, het lied van passionele moord en doodslag. Stijn Meuris (Monza, Meuris),
Gregory Frateur (Dez Mona), Lien de Greef (Lady Linn & her Magnificent 7) en Tijs Delbeke ( Nigthman, Sir Yas Sir, Dez Mona) pakken deze niche uit de muziekgeschiedenis als onderwerp voor een bloederige theatertour. Dit doen ze samen met Karel de Backer op drums en Bas van Lierde op bas. Op papier klinkt dit heel goed en veelbelovend.
Ze hebben het genre wel heel breed opgevat en zingen niet enkel gekende nummers die over moorden gaan zoals Bang bang van Nancy Sinatra en Where The Wild Roses Grow van Nick Cave en Kylie Minogue.
De setting is zeer sfeervol, achter het podium hangt een doek met daarop een stilistische grote bloed-spetter die mooi uitkomt onder de belichte spots. Het openingsnummer laat meteen horen waarom Lady Linn mee mocht op deze tour, man man wat een stem, met stip een van de meest soulfulle stemmen van Vlaanderen. De band klinkt goed en lekker losjes, er wordt hier met klasse en souplesse gemusiceerd. Nick Cave komt ook nog een keer langs zonder Kylie alsook Hey Joe van Jimmy Hendrix.
De nummers die voor mij het meest memorabel waren zijn een geweldige cover van “Man Down” van Rihanna, prachtig ingetogen bloeit dit nummer echt open als een passioneel liefdesdrama. Net wanneer je denkt dat dit niet mooier kan schakelt de band een tandje hoger voor een prachtige finale van het nummer. Ik ben geen Rihanna fan, maar dat dit een mooi liedje is staat buiten kijf met dank aan Lady Linn.
Er werd ook een hele mooie versie vertolkt van In the Pines, een Murder Ballad die stamt uit 1870 en die vooral bekend geworden is in de versie van Nirvana die ze speelden tijdens hun MTV-unplugged sessie in 1993. Nog een opvallend nummer is Jeanny van de Oostenrijkse zanger Falco, een nummer dat destijds nogal wat ophef veroorzaakte omdat het handelde over de ontvoering van een meisje vanuit het oogpunt van een ontvoerder die kennelijk uit een seksueel motief handelt. Stijn Meuris mag zijn beste Duits bovenhalen en de Passionele ontvoerder vertolken, wat hij luid en vol overgave doet.
Niet enkel Lady Linn kon me met haar zalige stem bekoren, ik werd ook aangenaam verrast door de veelzijdigheid van Frateurs stem. Het moet gezegd zijn, instrumentaal en vocaal hebben ze bij deze Murder Ballads de lat erg hoog gelegd. Kortom, deze avond was een resultaat van een creatieve brainstorming van een bende topmuzikanten en zangers.
Een heerlijk avond vol nieuwe interpretaties van bekende en minder bekende liedjes, zeer de moeite waard. Wij hebben er enorm van genoten…