[cd, Herbal International]
De crisis heeft gelukkig geen grip op de creativiteit van Rutger Zuydervelt, die met zijn Machinefabriek nog altijd op volle stoom doorgaat. Gelukkig maar, want deze import Rotterdammer zorgt met zijn muziek altijd weer voor de broodnodige muzikale afleiding en tevens variatie op het hedendaagse aanbod. Hoewel zijn discografie ver boven de 100 releases uittorent, maakt een nieuwe release van zijn hand telkens weer nieuwsgierig. Begin 2012 krijg ik zijn cd Stroomtoon voor het eerst te horen. Deze verschijnt in de “Climax” serie van het Franse label Nuun. In 5 tracks, simpelweg “Eén”, “Twee”, “Drie”, “Vier” en “Vijf” geheten, brengt hij 36 minuten vol elektronische klanken. De muziek is al improviserend ontstaan terwijl hij voor een live optreden aan het oefenen is. De sounds komen van analoge apparatuur en enkele loop-pedalen. Het is voor een deel white noise van de apparatuur, waarmee hij fijnkorrelige laagjes muziek over elkaar heen legt. Dit zorgt voor een behoorlijk diepgang en levert zowel sfeervolle als heel duistere muziek op. Machinefabriek brengt de geluiden weliswaar redelijk rauw, maar weet er toch een warm, ritmisch, harmonieus en bovenal tot de verbeelding sprekend geheel van te creëren. Uiterst genietbare geluidsstromen.
Hij heeft erna de smaak te pakken en geeft op de labels Superior Standards het vervolg Stroomtoon Vervolg (met Stroomtoon zes & zeven) op 10” uit. Hierna volgt eind 2012 op Fake Jazz de dubbele 7” Stroomtoon Acht/Negen + Tien/Elf. Deze doen qua kwaliteit totaal niet onder voor de eerder genoemde cd, integendeel zelfs. Hij weet wederom met diverse drones, kraakjes, piepjes en pulserende ritmes een consistent gelaagd geheel te kneden dat weet te biologeren en betoveren. Gelukkig, voor mij en vele anderen, besluit hij om dit alles te bundelen op Stroomtoon II. Naast de zes, voor zijn doen korte nummers, vind je er de nummers “Kreupelhout” en “Toendra” van de 7” Toendra / Kreupelhout die in 2010 op Champion Version is uitgebracht. Aan het eind smeert hij er ook nog het geweldige nummer “Stroop” bij, dat eerder op de fantastische compilatie Antibothis 4 (2013, Thisco) is verschenen. Deze 3 nummers zijn wat concreter dan de rest, maar passen er qua sfeer en geluid toch helemaal tussen. De cd is voorzien van de prachtig minimalistisch, maar veelzeggende schilderkunsten van Rebecca Norton. Ja en dan heb je gewoon weer een nieuw kunstwerk van onze held in handen van bijna 41 minuten met 9 ijzersterke tracks en een prachtige hoes. Kunst tonen in alle opzichten!
door Jan Willem Broek