De lijstjes van anderen doornemend ben ik nog druk bezig 2010 nader te inspecteren, met name de zogenaamde witch house heeft mijn speciale aandacht. (Grofweg) Mater Suspiria Vision, Ensemble Economique, Salem, oOoOO, †‡†, Modern Witch, Demdike Stare, het klinkt zeer interessant, maar ik kwam er nog even niet aan toe dit afgelopen jaar. Ik deel in ieder geval de liefde voor oude horror- en andere 'B'-films, zoals die van de ons recent ontvallen Jean Rollin, wiens werk gedurende dit jaar zeer betaalbaar op dvd is gezet. Films van vorig jaar heb ik sowieso niet gezien, maar ik reken reissues ook mee in de muzieklijst dus zo heb ik heb er toch nog een paar kunnen opvoeren. Verder zoals elk jaar veel oud spul, vooral uit Azerbeidzjan, maar zelfs Rəhman Məmmədli's Ayrılıq is al een paar jaar te oud. Maar niet langer gedraald: bij deze mijn immer wankele lijst voor 2010.
1. Catherine Christer Hennix The Electric Harpsichord
Kort maar zo krachtig, bovendien is de kracht van dit stuk uit 1976 dat het de tijd ontstijgt. Micro and macro tegelijk, van dichtbij en van veraf een prachtig stuk muziek. Oerklanken uit de toekomst, de eeuwigheid onstaan uit een ogenschijnlijk lullig keyboardgeluid. Bovendien ook nog eens prachtig verpakt.
2. Melechesh The Epigenesis
Ooit was ik sceptisch over deze band, een kardinale fout. Met mijn voorliefde voor metal en oosterse muziek zou dit toch spekkie voor mijn bekkie moeten zijn. Welnu, ik ben er volledig van teruggekomen en bovendien leveren ze met The Epigenesis hun beste album tot nu toe, die bovendien voor dubbel vinyl lijkt te zijn gemaakt.
3. Deathspell Omega Paracletus
Met een wat transparanter geluid komt die jazzgroove meer bovendrijven, waardoor Paracletus wat makkelijker in het gehoor ligt. Directer, maar dat is slechts relatief, want nog steeds staat Deathspell Omega voor complexe, hermetische black metal. Wel is hiermee de trilogie indrukwekkend volbracht. Ite, missa est.
4. Omar Khorshid Guitar El Chark
Eindelijk een mooie uitgave van de Arabische gitaarheld, want die cd's zien er niet uit en bovendien zijn With Love 1 & 2 bij mijn weten nooit op dat edele medium uitgebracht. Hoogtepunten uit zijn vooruitstrevende catalogus op fraai vinyl, waarin tradities worden vermengd met destijds (en nu weer) hippe synthesizers en surfgitaar.
5. Janelle Monáe The ArchAndroid
Cultuurpessimistische rockisten opgelet, er wordt nog steeds gemusiceerd in de hedendaagse popmuziek. Deze onechte dochter van James Brown gebruikt echte échte muzikanten en heeft met de muzikale avontuurlijkheid van Prince en Thomas Dolby een swingend, modern popmeesterwerk neergezet.
6. Urfaust Der Freiwillige Bettler
Twee 'dt-fouten' in het boekwerk daargelaten (de teksten zijn opvallend genoeg in het Nederlands, terwijl alle titels Duits zijn) is de fraaie Intoxication versie van Urfausts derde album bijna perfect. Verbeten heldenzangen die uit de middeleeuwen lijken te komen, waarin Isengard een invloed is maar het eindresultaat behoorlijk origineel.
7. Umberto Prophecy of the Black Widow
Tijdreizen doet ook Umberto. John Carpenter, Fabio Frizzi en Jan Hammer vermengd tot een imaginaire horrorsoundtrack die klinkt alsof het van een oud cassettebandje op vinyl is gezet.
8. De Jeugd van Tegenwoordig De Lachende Derde
In de mainstream lijkt hiphop steeds meer op techno en denken steeds meer rappere dat ze zangers zijn. Dat vind ik meestal behoorlijk saai, maar De Neger Des Heils is z'n roots in 80's synthfunk niet uit het oog verloren en de 'serieuzere' teksten van de inmiddels vaak zingende rappers zijn gelukkig ook nog steeds erg leuk. Kortom, ze blijven gewoon hard komen.
9. Triptykon Eparistera Daimones
Ook hard komt Tom Warrior in dit nieuwe project wat eigenlijk gewoon verder gaat waar Celtic Frost met Monotheist was gebleven, het geluid is misschien wat modern (synthetisch), maar toch is Eparistera Daimones een machtig werkstuk. Superheavy, sfeervol, lang en intens.
10. Stoffer & Maskinen Stoffer & Maskinen
Indie die ergens tussen Seigmen (Noorwegen) en Kent (Zweden) inhangt. Prima songs, fantasierijk geproduceerd en gearrangeerd en dan is er natuurlijk nog die curieuze Deense taal.
11. Charanjit Singh Ten Ragas To A Disco Beat
De titel belooft weinig goeds, maar het is echt de moeite waard. Tamburadrones en tablas zijn vervangen door proto-housebeats en de sitars, sarangi's en bansuri's door vette synthleads en dat al in 1982!
12. Omid Shabe Milaad
Een glad maar solide popalbum van deze zoetgevooisde Iraniër. Ballads worden afgewisseld met flitsende bandari en andere dansliedjes waarin vette elektronica en oude, traditionele instrumenten elkaar aanvullen.
13. Calibro 35 Ritornano quelli di… Calibro 35
Meer Italiaanse soundtrack worship, maar nu funky en meer op het zogenaamde Euro-crime genre georiënteerd. Wah-gitaren, krakende orgeltjes, funky fluitspel en een vette ritmesectie en tussen al die vette grooves ook ruimte voor suspense.
14. Nicholas Szczepanik Dear Dad
Het eerste stuk bouwt op naar verstikkende noise, maar het knappe is dat er een melancholiek gevoel in besloten ligt. In het afsluitende stuk vinden we een berusting. Een bijzondere drone/noise plaat.
15. Anathema We're Here Because We're Here
Een bijzonder volwassen album en bovendien zit er een zeer sterk gevoel van hoop in. Dare I say geigh? Ik moest er even aan wennen, want zo breekbaar en hemels klonken ze nog niet eerder. Maar het is dus toch weer goedgekomen.
16 Alcest Écailles de lune
Van eerder werk was ik niet zo heel erg onder de indruk, maar hier pakt de dromerige black metal van Neige (o.a. ex-Peste Noire, ex-Amesoeurs, Lantlôs) heel goed uit.
17. Drudkh Handful of Stars
Volgens kwade tongen veel te veel postcore maar ik hoor het niet zo. Ik verdenk die kwade tongen ervan zelf stiekem te veel Isis te hebben gedraaid. Ik hoor een mooi transparant geluid, intense vocalen en mooie melancholische metal.
18. Supersilent 10
Alsof ze iets goed willen maken na die moeilijke 9 is dit prachtig en mellow, waar de kitsch van Arve Henriksens albums gelukkig achterwege blijft. 11 is trouwens ook mooi, percussiever en wat minder mellow.
19. Menace Ruine Union of Irreconcilables
Dead Can Dance goes black metal, schaaft rustig verder aan wat met begonnen was op The Die Is Cast. Behoorlijk zwartgallig en indringend.
20. Şebnem Ferah Benim Adım Orman
De strijkers van haar live-album zijn blijven hangen, dus het is weer wat softer dan het vorige album Can Kırıkları. Dus weer wat minder metal en meer pop/rock, maar met zo'n stem en sterke songs hoor je mij niet klagen.
21. Árstíðir lífsins Jötunheima dolgferð
Vroege Enslaved en Drudkh zijn de uitgangspunten voor een avontuurlijk en doortimmerd IJslands epos.
22. Buckethead Captain Eo's Voyage
Dit jaar heeft Buckethead enige tijd in het ziekenhuis gelegen, dus het was opvallend rustig aan het platenfront. Dit album hangt een beetje tussen Colma en Electric Tears in en wekt een ontspannen indruk.
23. Cleric Regressions
Dat kun je niet zeggen van de ruim zeventig minuten van Clerics titanenstrijd. Een vuurbal van complicore, drone/doom, jazz en 20ste eeuwse orkestmuziek. Pittig spul, uitdagend en intrigerend.
24. The Blood Of Heroes The Blood Of Heroes
Ook Bucketheads ontdekker Bill Laswell heeft een ernstig ziekbed overleeft en meldt zich terug met prima plaatwerk, maar op deze plaat slechts als sessiebassist. De gitaar van Justin Broadrick (Godflesh, Jesu) is uit duizenden herkenbaar en krijgt hier tegenwicht van moddervette dub- en junglebeats Dr. Israels ragga vocalen.
25. Cosa Brava Ragged Atlas
De eerste keer dat ik deze band van Fred Frith live hoorde was het kamermuziek, de tweede keer gingen ze een stuk luider te keer. Die sound is ook gevangen op Ragged Atlas. Henry Cow meets Tin Hat, of zoiets, maar mooi is het.
Concerten:
Zabit Nəbizadə Trio (Rasa, Utrecht)
De laatste jaren ben ik zoals gezegd bezeten geraakt van de muziek van Azerbeidzjan en de eerste live-ervaring, in een verkleind Rasa, slaat dan ook in als een bom.
Ulver (013, Tilburg)
Eenmalig, exclusief, ik moest 't nog zien. En daar was ie dan, zoals ik al schertsend voorspelde: een Europese tour. De presentatie was nog wat onhandig hier en daar (een onrustig dribbelende Kris Rygg met name), maar toch succesvol en dat door een band die ooit beweerde nooit op te zullen treden.
Secret Chiefs 3 (Worm, Rotterdam & Musikcaféen, Århus, Denemarken)
Maar een paar nieuwe nummers, dus niet echt verrassend, maar toch is het altijd weer de moeite waard.
Rozaneh Ensemble (Rasa, Utrecht)
Een knap staaltje girl power van dit Iraanse ensemble. Klassieke Perzische muziek, maar de dames voegen er een bijna rock 'n' roll achting drive aan toe, zonder opzichtig modern te doen.
Ivo Papasov & Trakia (Bim-huis, Amsterdam)
Ook hier weinig verrassingen maar de band maakt een ontspannen indruk, waardoor dit wellicht de beste show is die ik van de Bulgaarse virtuozen heb gezien.
DVD's:
At The Gates The Flames Of The End
Primordial All Empires Fall
Twee voorbeeldige muziek dvd's. Uitgebreide documentaires en prima concertregistraties, al wint At The Gates de eerste categorie en Primordial de tweede.
Morgiana (Juraj Herz)
Adelheid (František Vláčil)
Ook voorbeeldig zijn de Second Run uitgaves van veelal Tsjechische films. Het ingehouden drama van Vláčil en de uitbundige kleurenpracht van Herz zijn zeer verschillend maar allebei toppers.