[cd, Snowstar Records]
Dit jaar komt de ene (f)luisterrijke release uit op het jubilerende, 10-jarige Snowstar Records. Herrek, Kim Janssen en een geweldig labeloverzicht zijn tot nu toe een meer dan geslaagde oogst te noemen. Nu komt er alweer de volgende, ditmaal van de Utrechtse singer-songwriter Bart van der Lee. Misschien ken je zijn naam wel van het eerste seizoen van “De Bester Singer-Songwriter” en anders wellicht van zijn zeer goed ontvangen, wonderschone debuut Between Tall Pine Trees (Sadness & Thunder). Overigens lijkt het haast een label met een Christelijke inslag te worden, want zowel Gerrit van der Scheer (Herrek), Kim Janssen als Bart van der Lee zijn missionariskinderen en hebben allen hun jeugd in het Verre Oosten doorgebracht. Bart woont tot zijn dertiende in achtereenvolgens de Filippijnen en Thailand en daarna tevens in Kenia, waar zijn ouders vanuit hun geloofsovertuiging ontwikkelingshulp verrichten. Hier krijgt Bart de muziek met pap- en later gewone lepel ingegoten door de kerkliederen die hij zingt en hoort. In Kenia komt hij voor het eerst in aanraking met de gitaar en wordt de liefde voor de muziek geboren. Zoals uit zijn debuut blijkt gaat zijn voorkeur uit naar herfstige muziek, het album verschijnt dan ook in september, waarbij de confronterende en veelal autobiografische teksten van een aangrijpende eerlijkheid zijn. Daarbij heeft hij de juiste snik en kraak in zijn sepiakleurige stem om dit alles keihard binnen te laten komen.
Wederom in september, terwijl de zon zich stralend laat zien maar wanneer de meteorologische herfst is begonnen, presenteert hij zijn tweede album Ballads For The Heathens Or Dying. Met zo’n titel kunnen we ook ophouden met het onderwerp religie en ons focussen op hetgeen waar het om draait: de muziek! Bart van der Lee (zang, gitaar) omringt zich met diverse klasse artiesten, te weten gitarist/toetsenist en producer Stefan Breuer (Lost Bear, I Am Oak, The Subhumans, Howart, Grapes Of Grain), Anne-Fleur Starreveld die voor de prachtige tweede stem zorgt, violiste Violet Meerdink (This Leo Sunrise), percussionist/drummer Tammo Kersbergen (Lost Bear, I Am Oak, AC Berkheimer, saxofonist Tomas Delfgaauw (Giel Beelen, Pitch Blond, Pete Philly & Perquisitie, Inf), trompettist Joel Grimberg (Blaudzun) en zangeres Anneke Nieuwdorp (Howart). Op voorhand al een lijst om U tegen te zeggen. Bart opent met “A Mother’s Songs”, waarin meteen duidelijk wordt hoe open en persoonlijk hij is. Het is een verwijtende tekst aan zijn moeder over zijn verleden, waaruit vreemd genoeg ook een hoop liefde naar voren komt. Er spreekt iets uit dat niet enkel de opvoeding je vormt maar ook je eigen gedachten, ideeën en bovenal het leven zelf. Dit om maar aan te geven dat het gemeend is wat hij zingt en dat voel je tot in elke vezel. Normaal focus ik me nooit zo op teksten, want ze zitten de luisterervaring dikwijls in de weg, maar van der Lee dwingt je er op prettige wijze bijna toe. De teksten zijn dan ook prachtig, diepgravend en uit het leven gegrepen. Hoewel je ze als somber kan bestempelen vind ik ze eerder contemplatief en troostend. Het is zoals het is. Ik zal verder niet op de teksten ingaan, want ik denk dat een voorbeeld als deze veelzeggend is. Bart beschikt over een prachtig verhalende herfstige stem die een fijne kruisbestuiving van Bill Callahan (Smog), Jason Molina (Magnolia Electric Co.), Nick Cave, Mark Lanegan, Don McLean en Jason Merritt (Timesbold) is. Ook muzikaal gezien zit hij niet ver af van een dwarsdoorsnede van deze artiesten, hoewel ook 16 Horsepower en Leonard Cohen om de hoek komen kijken. Hij weet op een heel unieke wijze invulling te geven aan het singer-songwritergenre door er ook vintage orgelgeluiden, koorzang, venijnige gitaarklanken, sfeervolle sax- en trompetstukken en vioolpartijen aan toe te voegen. Ergens is het een darkfolkalbum maar dan met rockneigingen. Toch benadert hij alles wel echt vanuit een singer-songwriterperspectief. Meermaals rijzen de bergen kippenvel op je armen en weet de muziek je diep te raken en ontroeren. Het moet een heidens karwei geweest zijn een album als dit te verwezenlijken, maar het resultaat is gewoonweg hemels.
door Jan Willem Broek