Om met de deur in huis te vallen: Vektors derde album Terminal Redux is de meest opwindende plaat van dit moment. En dat terwijl er best veel opwindende platen zijn uitgekomen deze maand. Ze waren al enige tijd (sinds Black Future uit 2009, om precies te zijn) een bandje dat ik koesterde, maar op dit album overtreffen ze zichzelf.
De Amerikanen hebben respect voor de traditie van thrash en speed metal, maar ook met een overduidelijke progressieve insteek. Een in het oog springende invloed is natuurlijk Voïvod (de sci-fi en check die logo, gap) maar die verslikten zich in hun begindagen nog wel eens in hun snelheid. Vektor was vanaf dag één vlijmscherp precisiewerk. Op Terminal Redux tekenen zich nog duidelijkere proginvloeden af dan voorheen. Bijvoorbeeld Magma in de koortjes in afsluiter Recharging The Void.
Het techno thrash millimeterwerk van de gitaristen wordt heerlijk aangedreven door een beest van een drummer en het vrij consistent hoge tempo: snelle polka beats maar indien nodig ook felle blast spurts. Zanger/gitarist Disanto krijst lekker vilein en smerig, met uithalen als een ballon die leegloopt (denk aan Schmier van Destruction). Deze keer durft hij het echter ook aan om naturel en melodieus te zingen, zoals in Mountains Above The Sun. Dan zijn er nog gitaarsolo’s als vallende sterren of sondes die door de dampkring gieren en al dat moois wordt afgemaakt met een crispy krokante produktie.
Hoewel dit op papier allemaal nogal retro klinkt weet Vektor toch kakelvers te klinken en dat komt door een overschot aan jeugdig enthousiasme. Kom daar maar eens om bij de post/doom/sludge/black/lumbersexual-scene. Dus zit je de volle 74 minuten (mooie cd-lengte ook) te stuiteren in je stoel. Bovenaards goed en het zou me zeer verbazen als er nog een beter metalalbum uitkomt dit jaar.